Prevodi za „rozprysnąć“ v slovarju poljsko » nemški

I . rozpryskać [rosprɨskatɕ] dov. obl., rozpryskiwać [rosprɨskivatɕ] <‑kuje> GLAG. preh. glag.

rozpryskać farbę, błoto, pianę:

rozpryskać

verspritzen

II . rozpryskać [rosprɨskatɕ] dov. obl., rozpryskiwać [rosprɨskivatɕ] <‑kuje> GLAG. povr. glag. (ciecz)

rozpryskać

verspritzt werden

I . rozpraszać <‑sza; dov. obl. rozproszyć> [rospraʃatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozpraszać (dekoncentrować):

rozpraszać człowieka, uwagę

ablenken

rozpraszać człowieka, uwagę

stören

nie rozpraszaj mnie!

lenk mich nicht ab!

nie rozpraszaj mnie!

stör mich nicht!

2. rozpraszać (rozganiać):

rozpraszać tłum

zerstreuen

rozpraszać tłum

auseinander treiben [o. jagen]

3. rozpraszać (rozwiewać):

rozpraszać wątpliwości

ausräumen

rozpraszać wątpliwości

beseitigen

II . rozpraszać <‑sza; dov. obl. rozproszyć> [rospraʃatɕ] GLAG. povr. glag.

1. rozpraszać:

rozpraszać (rozchodzić się) (tłum)

sich tož. zerstreuen

rozpraszać (rozchodzić się) (tłum)

auseinander gehen

2. rozpraszać:

rozpraszać (być rozwiewanym) (chmury)

sich tož. verziehen

3. rozpraszać (dekoncentrować się):

rozpraszać

sich tož. verzetteln

4. rozpraszać KEM.:

rozpraszać

sich tož. auflösen

odpryskiwać <‑kuje> [otprɨskivatɕ], odprysnąć [otprɨsnoɲtɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl.

odpryskiwać

absplittern

odpryskiwać

abspringen

odpryskiwać

abplatzen

rozbłyskać [rozbwɨskatɕ] dov. obl., rozbłysnąć [rozbwɨsnoɲtɕ] dov. obl., rozbłyskiwać [rozbwɨskivatɕ] <‑kuje> GLAG. nepreh. glag.

1. rozbłyskać (zajaśnieć):

rozbłyskać

aufleuchten

księżyc rozbłysnął na niebie

der Mond m. spol leuchtete am Himmel auf

2. rozbłyskać fig. (wyróżniać się):

rozbłyskać

sich hervortun

3. rozbłyskać fig. (ożywiać się pod wpływem uczuć):

rozbłyskać

aufstrahlen

oczy jej rozbłysły radością

ihre Augen ntpl strahlten [vor Freude] auf

rozprawa <rod. ‑wy, mn. ‑wy> [rosprava] SAM. ž. spol

1. rozprawa PRAVO:

rozprawa

Verhandlung ž. spol

2. rozprawa (praca naukowa):

rozprawa

Abhandlung ž. spol

rozprawa doktorska

Doktorarbeit ž. spol

rozprawa doktorska

Dissertation ž. spol

I . rozpruć [rosprutɕ] dov. obl., rozpruwać [rospruvatɕ] <‑wa> GLAG. preh. glag.

1. rozpruć (rozdzierać):

rozpruć rękaw, szew

auftrennen

2. rozpruć (ranić):

rozpruć brzuch, nogę

aufschlitzen

rozpruć brzuch, nogę

aufschneiden

3. rozpruć (rozcinać):

rozpruć kasę

aufbrechen

II . rozpruć [rosprutɕ] dov. obl., rozpruwać [rospruvatɕ] <‑wa> GLAG. povr. glag.

rozpruć (rękaw)

aufreißen

rozpruć (szew)

aufgehen

I . rozpinać <‑na; dov. obl. rozpiąć> [rospinatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozpinać (odpinać):

rozpinać guzik, pasek, zamek

aufmachen

rozpinać bluzkę, spodnie

aufknöpfen

rozpinać bluzkę, spodnie

aufmachen

2. rozpinać (rozciągać):

rozpinać skrzydła

ausbreiten

II . rozpinać <‑na; dov. obl. rozpiąć> [rospinatɕ] GLAG. povr. glag. (odzież)

rozpinać

sich tož. öffnen [lassen]

rozprawiać <‑ia> [rospravjatɕ] GLAG. nepreh. glag. (rozwodzić się nad czymś)

rozprawiać o kimś/czymś

sich tož. über jdn/etw auslassen

rozprawiać nad czymś

über etw tož. fachsimpeln pog.

rozproszyć [rosproʃɨtɕ]

rozproszyć dov. obl. od rozpraszać

glej tudi rozpraszać

I . rozpraszać <‑sza; dov. obl. rozproszyć> [rospraʃatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozpraszać (dekoncentrować):

rozpraszać człowieka, uwagę

ablenken

rozpraszać człowieka, uwagę

stören

nie rozpraszaj mnie!

lenk mich nicht ab!

nie rozpraszaj mnie!

stör mich nicht!

2. rozpraszać (rozganiać):

rozpraszać tłum

zerstreuen

rozpraszać tłum

auseinander treiben [o. jagen]

3. rozpraszać (rozwiewać):

rozpraszać wątpliwości

ausräumen

rozpraszać wątpliwości

beseitigen

II . rozpraszać <‑sza; dov. obl. rozproszyć> [rospraʃatɕ] GLAG. povr. glag.

1. rozpraszać:

rozpraszać (rozchodzić się) (tłum)

sich tož. zerstreuen

rozpraszać (rozchodzić się) (tłum)

auseinander gehen

2. rozpraszać:

rozpraszać (być rozwiewanym) (chmury)

sich tož. verziehen

3. rozpraszać (dekoncentrować się):

rozpraszać

sich tož. verzetteln

4. rozpraszać KEM.:

rozpraszać

sich tož. auflösen

rozpoznać [rospoznatɕ]

rozpoznać dov. obl. od rozpoznawać

glej tudi rozpoznawać

rozpoznawać <‑naje; dov. obl. rozpoznać> [rospoznavatɕ] GLAG. preh. glag.

rozpoznawać

[wieder]erkennen

rozpoznawać

diagnostizieren

rozpoznawać

feststellen

rozpoznawać PRAVO

verhandeln

rozpoznanie rynku EKON

Markterkundung ž. spol