Prevodi za „zakłóconym“ v slovarju poljsko » nemški

zakłopotany [zakwopotanɨ] PRID. ur. jez.

zakłopotany

verlegen

jestem zakłopotany, gdy muszę się tłumaczyć

es ist mir peinlich, wenn ich mich immer entschuldigen muss

zakłócenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [zakwutseɲe] SAM. sr. spol

1. zakłócenie (dezorganizacja):

zakłócenie

Störung ž. spol

zakłócenia w komunikacji

Verkehrsstörung

zakłócenie porządku publicznego PRAVO

Störung der öffentlichen Ordnung

zakłócenie równoważności PRAVO

Äquivalenzstörung

2. zakłócenie nav. v mn.:

zakłócenie RADIO, TV

Störung ž. spol

zakłócenie RADIO, TV

Rauschen sr. spol

3. zakłócenie nav. v mn. TELEKOM.:

zakłócenia na linii

Störungen ž. spol mn. in der Leitung

niezakłócony [ɲezakwutsonɨ] PRID.

niezakłócony spokój:

niezakłócony

ungestört

niezakłócony

ungetrübt

niezakłócony

störungsfrei

niezakłócony porządek zebrania

ungestörte Versammlungsordnung ž. spol

I . zakłopotać <‑ocze [lub ‑oce]> [zakwopotatɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. (zmieszać)

zakłopotać

in Verlegenheit bringen

zakłopotać

verlegen machen

II . zakłopotać <‑ocze [lub ‑oce]> [zakwopotatɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl.

zakłopotać

in Verlegenheit geraten

zakłopotać

verlegen werden

zakłopotanie <rod. ‑ia, brez mn. > [zakwopotaɲe] SAM. sr. spol ur. jez.

zakłopotanie

Verlegenheit ž. spol

zakłopotanie

Befangenheit ž. spol

wprawić kogoś w zakłopotanie

jdn in Verlegenheit bringen

skłócony [skwutsonɨ] PRID.

skłócony

zerstritten

skłócony

entzweit

skłócony

verkracht pog.

byli ze sobą skłóceni

sie waren miteinander zerstritten [o. verkracht pog. ]

zaklęcie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [zakleɲtɕe] SAM. sr. spol

1. zaklęcie (formuła):

zaklęcie

Zauberformel ž. spol

zaklęcie

Beschwörungsformel ž. spol

wypowiadać zaklęcie

einen Zauberspruch sprechen

2. zaklęcie (błaganie):

zaklęcie

Beschwörung ž. spol

zaklęcie

inständige [o. flehentliche] Bitte ž. spol

I . zaklinać <‑na; dov. obl. zakląć> [zaklinatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. zaklinać več. nedov. obl. (błagać):

zaklinać

[be]schwören

zaklinać

anflehen

zaklinać na wszystkie świętości

bei allem [be]schwören, was jdm heilig ist

2. zaklinać (rzucać urok):

zaklinać

verzaubern

zaklinać

verhexen

królewicz zaklęty w osła

in einen Esel verhexter Prinz m. spol

milczy jak zaklęty

er schweigt wie verzaubert

II . zaklinać <‑na; dov. obl. zakląć> [zaklinatɕ] GLAG. povr. glag. ur. jez.

zaklinać

sich daj. schwören

zaklinała się, że więcej nie tknie alkoholu

sie schwörte sich, nie wieder Alkohol anzurühren

zakładowy [zakwadovɨ] PRID.

1. zakładowy (należący do przedsiębiorstwa):

zakładowy teren, magazyn

Betriebs-

2. zakładowy (początkowy):

kapitał zakładowy

Gründungskapital sr. spol

zakłamany [zakwamanɨ] PRID. ur. jez.

zakłamany

verlogen

zakłamany wyraz twarzy

unaufrichtiger Gesichtsausdruck m. spol

I . zaklinować [zaklinovatɕ] dov. obl., zaklinowywać [zaklinovɨvatɕ] <‑owuje> GLAG. preh. glag.

1. zaklinować (umocować za pomocą klina):

zaklinować

verkeilen

zaklinować

festkeilen

2. zaklinować (zablokować):

zaklinować

verkeilen

zaklinować

verschließen

II . zaklinować [zaklinovatɕ] dov. obl., zaklinowywać [zaklinovɨvatɕ] <‑owuje> GLAG. povr. glag.

zaklinować

sich tož. verkeilen

zaklinować

sich tož. verklammern

zaklekotać [zaklekotatɕ]

zaklekotać dov. obl. od klekotać

glej tudi klekotać

klekotać <‑ocze [lub ‑oce]; pret. ‑ocz [lub ‑aj]> [klekotatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. klekotać:

klekotać (wydawać dźwięk) (bociany, kołatka)

klappern

klekotać (maszyna)

knattern

klekotać (maszyna)

rattern

2. klekotać pog.:

klekotać (trajkotać) (człowiek)

plappern pog.

klekotać (trajkotać) (człowiek)

schwatzen