Prevodi za „zdoobyc“ v slovarju poljsko » nemški

zdobyć [zdobɨtɕ]

zdobyć dov. obl. od zdobywać

glej tudi zdobywać

I . zdobywać <‑wa> [zdobɨvatɕ] GLAG. preh. glag.

1. zdobywać (przejąć):

zdobywać łupy, miasto

einnehmen

2. zdobywać (zgromadzić):

zdobywać majątek, bogactwo

erwerben

3. zdobywać (uzyskać długim staraniem):

zdobywać bilety

ergattern pog.

4. zdobywać (osiągnąć):

zdobywać szacunek

erringen

zdobywać szacunek

erlangen

zdobywać przyjaciół

gewinnen

5. zdobywać ŠPORT:

zdobywać bramkę

erzielen

zdobywać medal

gewinnen

zdobywać szczyt

einen Gipfel bezwingen [o. besteigen]

II . zdobywać <‑wa> [zdobɨvatɕ] GLAG. povr. glag.

1. zdobywać (zdecydować się):

zdobywać się na zrobienie czegoś

sich tož. aufraffen, etw zu tun

zdobywać się na odwagę

seinen Mut beweisen

zdobywać się na wysiłek

sich daj. Mühe geben

zdobywać się na wysiłek

sich tož. anstrengen

2. zdobywać (nabyć coś dużym kosztem):

zdobyć się na nowy dom

es zu einem neuen Haus bringen

zdobycz <rod. ‑y, mn. ‑e> [zdobɨtʃ] SAM. ž. spol

1. zdobycz (łup):

zdobycz

Beute ž. spol

2. zdobycz nav. v mn. (osiągnięcia):

zdobycz

Errungenschaften ž. spol mn.

zdobywca (-wczyni) <rod. ‑cy, mn. ‑cy> [zdobɨftsa] SAM. m. spol (ž. spol) sklan. jak f w lp

1. zdobywca (ten, kto zdobył siłą: łupów, miasta):

zdobywca (-wczyni)

Eroberer(in) m. spol (ž. spol)

2. zdobywca (ten, kto wygrał):

zdobywca nagrody

Preisgewinner(in) m. spol (ž. spol)

zdobywca nagrody

Preisträger(in) m. spol (ž. spol)

3. zdobywca ŠPORT:

zdobywca bramki

Torschütze m. spol

dobyć [dobɨtɕ]

dobyć dov. obl. od dobywać

glej tudi dobywać

I . dobywać <‑wa; pret. ‑waj; dov. obl. dobyć> [dobɨvatɕ] GLAG. nepreh. glag. (dotrwać)

dobywać

aushalten

dobywać

ausharren

dobywać

bleiben

dobyć do końca spotkania

bis zum Ende des Treffens bleiben

II . dobywać <‑wa; pret. ‑waj; dov. obl. dobyć> [dobɨvatɕ] GLAG. preh. glag. przest (wydobyć)

dobywać

hervorholen

dobywać

herausziehen

dobyć portmonetkę z torebki

das Portmonee aus der Tasche ziehen

III . dobywać <‑wa; pret. ‑waj; dov. obl. dobyć> [dobɨvatɕ] GLAG. povr. glag. przest

dobywać

sich tož. herausarbeiten

dobywać

hervorbrechen

dobywać

entkommen

gęsty dym dobywa się z komina

dichter Rauch m. spol kommt aus dem Kamin heraus

zdobić <‑bi> [zdobitɕ] GLAG. preh. glag.

1. zdobić (dekorować):

zdobić choinkę

schmücken

zdobić ściany

verzieren

2. zdobić:

zdobić (być ozdobą) (kwiaty)

schmücken

nie szata zdobi człowieka preg.

nicht die Kleidung ž. spol macht den Menschen

zdobny [zdobnɨ] PRID. (ozdobny)

zdobny

verziert

zdobny

geschmückt

zdobne kolczyki

verzierte Ohrringe m. spol mn.

zdolny [zdolnɨ] PRID.

1. zdolny (uzdolniony):

zdolny uczeń

begabt

2. zdolny (gotowy na wszystko):

zdolny do [zrobienia] czegoś

fähig [o. bereit] , etw zu tun

3. zdolny (mogący coś zrobić):

zdolny do czynności prawnych PRAVO

geschäftsfähig

4. zdolny (możliwy):

zdolny do rozbudowy

ausbaufähig