Prevodi za „blutgef“ v slovarju nemško » poljski

blu̱ten [ˈbluːtən] GLAG. nepreh. glag.

bluten

krwawić

mir blutet das Herz fig

serce sr. spol mi krwawi fig

Blu̱tgefäß <‑es, ‑e> SAM. sr. spol ANAT.

Blutgefäß

naczynie sr. spol krwionośne

blu̱tgierig PRID. a. fig ur. jez.

blutgierig

krwiożerczy a. fig

blụtt PRID. švic. (nackt)

blutt

nagi

Blu̱ter(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> [ˈbluːtɐ] SAM. m. spol(ž. spol) MED.

Bluter(in)

hemofili[ty]k m. spol

I . blu̱tig PRID.

1. blutig (blutend):

blutig Hand, Nase

krwawiący

2. blutig (blutbefleckt):

blutig Wäschestück

zakrwawiony

3. blutig GASTR.:

blutig

krwisty

4. blutig (grausam):

blutig Schlacht, Kampf

krwawy

5. blutig (völlig):

ein blutiger Anfänger

zupełny nowicjusz m. spol

es ist mir blutiger Ernst

jestem zupełnie poważny

II . blu̱tig PRISL. (grausam)

blutig niederschlagen

krwawo

blutig schlagen, peitschen

do krwi

blu̱tarm PRID.

blutarm Junge:

blutarm

anemiczny

blutarm

niedokrwisty

blu̱trot [ˈ-​ˈ-] PRID.

blutrot

krwistoczerwony

blụffen [ˈblʊfən, ˈblœfən] GLAG. preh. glag., nepreh. glag. pog.

bluffen

blefować