Prevodi za „kłaniać“ v slovarju nemško » poljski

klạng [klaŋ] GLAG. nepreh. glag.

klang pret. von klingen

glej tudi klingen

klịngen <klingt, klang, geklungen> [ˈklɪŋən] GLAG. nepreh. glag.

1. klingen:

klingen (erklingen) (Glocke)

rozbrzmiewać

klingen (Gläser)

dzwonić [dov. obl. za‑]

2. klingen (tönen):

hohl klingen (Behälter, Wand)

wydawać [dov. obl. wydać] głuchy dźwięk

hell/rau klingen (Stimme)

brzmieć jasno/ochryple

3. klingen (sich anhören):

das Lied klingt schön

ta piosenka ž. spol brzmi ładnie

das klingt gut/interessant

to brzmi nieźle/interesująco

das klingt ja, als ob ...

to brzmi, jak gdyby...

kla̱gbar PRID. PRAVO

klagbar

zaskarżalny