Prevodi za „obliczalne“ v slovarju nemško » poljski

ọbliegen* [ɔp​ˈliːgən] GLAG. brezos. irr ur. jez.

etw obliegt jdm

coś jest czyimś obowiązkiem [lub ciąży na kimś]

ihm/ihr obliegt diese schwierige Aufgabe

do niego/niej należy to trudne zadanie sr. spol

die Beweislast obliegt dem Kläger

dostarczenie sr. spol dowodów winy należy do powoda

ihr oblag die Auswahl der Kandidaten

do niej należał wybór m. spol kandydatów

obliga̱t [obli​ˈgaːt] PRID.

1. obligat ur. jez.:

obligat (erforderlich)

niezbędny

obligat (erforderlich)

nieodzowny

obligat (unvermeidlich)

nieunikniony

obligat (unvermeidlich)

nieuchronny

2. obligat MUS:

obligat

z towarzyszeniem