Prevodi za „versagten“ v slovarju nemško » poljski

I . versa̱gen* GLAG. nepreh. glag.

1. versagen (scheitern):

versagen

zawodzić [dov. obl. zawieść]

versagen

nie stanąć na wysokości zadania

[im Leben/in der Schule] versagen

nie radzić [dov. obl. po‑] sobie [w życiu/w szkole]

er hat bei der Prüfung versagt

nie poszło mu na egzaminie

aus Angst zu versagen

ze strachu przed porażką

2. versagen:

versagen (nicht wirken) (Erziehung)

zawodzić [dov. obl. zawieść]

versagen (Alarmanlage)

nie zadziałać

versagen (Maschine)

przestać działać

den Dienst versagen

odmówić posłuszeństwa

seine Stimme versagte

głos go zawiódł [lub odmówił mu posłuszeństwa]

II . versa̱gen* GLAG. preh. glag. ur. jez.

sich daj./jdm etw versagen

odmawiać [dov. obl. odmówić] sobie/komuś czegoś

das ist uns leider versagt geblieben

nie było nam to niestety dane

einer Sache daj. seine Zustimmung versagen

odmówić zgody na coś

Versa̱gen <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol

1. Versagen (Scheitern):

Versagen

niepowodzenie sr. spol

2. Versagen:

Versagen (Fehlfunktion)

nieprawidłowe działanie sr. spol

Versagen (eines Herzens)

zatrzymanie sr. spol akcji

3. Versagen (Fehlverhalten):

menschliches Versagen

zawodność ž. spol człowieka

Primeri uporabe besede versagten

seine Beine versagten ihm den Dienst

jego nogi ž. spol mn. odmawiały [dov. obl. odmówiły] mu posłuszeństwa