Prevodi za „Normaltarif“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

normalka <rod. ‑ki, brez mn. > [normalka] SAM. ž. spol pog.

normalka

das Normalste sr. spol von der Welt pog.

normalnie [normalɲe] PRISL.

normalnie zachowywać się

normal

normalnie odbywać się, przebiegać

normal

normalnie odbywać się, przebiegać

erwartungsgemäß

normalizacja <rod. ‑ji, mn. ‑je> [normalizatsja] SAM. ž. spol

1. normalizacja (standaryzacja: procesów, wyrobów):

normalizacja

Norm[ier]ung ž. spol

2. normalizacja (unormowanie się: stosunków, sytuacji):

normalizacja

Normalisierung ž. spol

normalizator <rod. ‑a, mn. ‑orzy> [normalizator] SAM. m. spol

normalizator PRAVO, TEH.

Normer m. spol

normalnotorowy [normalnotorovɨ] PRID. ŽEL.

normalnotorowy

Normalspur-

normalnotorowy

Regelspur-

normalny [normalnɨ] PRID.

1. normalny (przeciętny):

normalny stan rzeczy

Normal-

normalny tryb życia

normal

normalny tryb życia

gewöhnlich

2. normalny (standardowy):

normalny godziny odjazdu

regulär

normalny bilet

normal

normalny bilet

Normal-

3. normalny (prawidłowy):

normalny objaw, reakcja, wzrost

normal

normalny rozwój słuchu u dziecka

normale Entwicklung ž. spol des Gehörs des Kindes

4. normalny (zdrowy psychicznie):

normalny człowiek

normal

normalny człowiek

psychisch gesund

normalnieć <‑eje; dov. obl. z‑> [normalɲetɕ] GLAG. nepreh. glag. ur. jez.

normalnieć

normal werden

normalnieć

zur Norm zurückkehren

normalność <rod. ‑ści, brez mn. > [normalnoɕtɕ] SAM. ž. spol

normalność

Normalität ž. spol

normatyw <rod. ‑u, mn. ‑y> [normatɨf] SAM. m. spol

normatyw

Norm ž. spol

normatyw

Richtschnur ž. spol

normański [normaj̃ski] PRID. ur. jez.

normański

normannisch

hełm normański

normannischer Helm m. spol

normatywny [normatɨvnɨ] PRID.

1. normatywny (regulujący):

normatywny akt

normativ

nauki normatywne

normative Wissenschaften ž. spol mn.

2. normatywny (ustalony):

normatywny czas pracy

Regel-

normatywny czas pracy

geregelt

normandzki [normantski] PRID.

normandzki

normannisch

normatywizm <rod. ‑u, loc ‑zmie, brez mn. > [normatɨvism] SAM. m. spol

normatywizm LINGV., LIT., PRAVO

Normativismus m. spol

normatywnie [normatɨvɲe] PRISL.

normatywnie

normativ

anormalnie [anormalɲe] PRID.

anormalnie

anormal

anormalnie

unnormal

była anormalnie chuda

sie war unnormal dünn