Prevodi za „duchovní“ v slovarju poljsko » nemški

I . duchowny [duxovnɨ] PRID.

stan duchowny

Geistlichkeit ž. spol

stan duchowny

Klerus m. spol

ojciec duchowny

Beichtvater m. spol

osoba duchowna

Geistliche(r) mf

II . duchowny <rod. ‑nego, mn. ‑ni> [duxovnɨ] SAM. m. spol prid. sklan. obl.

duchowny

Geistliche(r) mf

duchowo [duxovo] PRISL.

1. duchowo (intelektualnie):

duchowo

geistig

2. duchowo (wewnętrznie):

duchowo

seelisch

wspierać kogoś duchowo

jdm seelischen Beistand leisten

duchota <rod. ‑ty, brez mn. > [duxota] SAM. ž. spol

duchota

Schwüle ž. spol

duchowy [duxovɨ] PRID.

duchowy życie

geistig

duchowy dar

Geistes-

duchowy kultura

immateriell

duchowy spokój

Gemüts-

duchowy spokój

Seelen-

duchowy pociecha

seelisch

fraza:

duchowy ojciec

geistiger Vater m. spol

duchowy pokarm šalj.

geistige Nahrung ž. spol

duchowy przywódca

geistiger Anführer m. spol

uduchowienie <rod. ‑ia, brez mn. > [uduxovjeɲe] SAM. sr. spol ur. jez.

uduchowienie

Vergeistigung ž. spol

duchowość <rod. ‑ści, brez mn. > [duxovoɕtɕ] SAM. ž. spol

duchowość

Geistigkeit ž. spol

duchowość chrześcijańska

christliche Geistigkeit

I . uduchawiać <‑ia; pret. ‑aj> [uduxavjatɕ], uduchowić [uduxovitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. ur. jez.

uduchawiać

vergeistigen

uduchawiać

durchgeistigen

uduchawiać

ein Hochgefühl vermitteln

muzyka potrafi człowieka uduchowić

Musik ž. spol kann den Menschen vergeistigen

II . uduchawiać <‑ia; pret. ‑aj> [uduxavjatɕ], uduchowić [uduxovitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. ur. jez.

uduchawiać

vergeistigt werden

uduchawiać się na rekolekcjach

in Exerzitien vergeistigt [o. beseelt] werden