Prevodi za „imperatywny“ v slovarju poljsko » nemški

imperatywny [imperatɨvnɨ] PRID.

1. imperatywny ur. jez.:

imperatywny

imperativ ur. jez.

imperatywna norma

imperative Norm ž. spol

2. imperatywny LINGV.:

imperatywny

imperativisch

imperatywne wypowiedzenie

imperativische Aussage ž. spol

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Wpływ na sytuację użytkownika ma ustalenie, czy art. 23 ustawy o prawie autorskim stanowi normę imperatywną, czy dyspozytywną.

pl.wikipedia.org

Istnieje hipoteza upatrująca w omamach imperatywnych normy na pewnym etapie rozwoju języka.

pl.wikipedia.org

Ze względu na swoją funkcyjną naturę kładzie nacisk na rekurencję oraz funkcje wyższego rzędu, zamiast konstrukcji znanych z paradygmatów imperatywnych, jak np. pętle.

pl.wikipedia.org

Jednostka kieruje się własnymi życzeniami oraz potrzebami („ja imperatywne”).

pl.wikipedia.org

Instrukcja – najmniejszy samodzielny element imperatywnego języka programowania.

pl.wikipedia.org

Mandat imperatywny – rodzaj mandatu przedstawiciela.

pl.wikipedia.org

Wyróżnia się dwa rodzaje: mandat wolny i mandat imperatywny.

pl.wikipedia.org

W imperatywnych językach programowania używa się terminu instrukcja warunkowa, podczas gdy w programowaniu funkcyjnym preferowane są nazwy wyrażenie warunkowe lub konstrukcja warunkowa, gdyż posiadają one inną zasadę działania.

pl.wikipedia.org

Wymienił także wymogi imperatywne, tzn. przypadki, gdy przeszkody w swobodzie przepływu towarów będą tolerowane.

pl.wikipedia.org

Oddziaływanie imperatywne (bezpośrednie)- realizowane za pomocą narzędzi administracyjno-prawnych (nakazów, zakazów i decyzji – np. racjonowanie konsumpcji, kwoty importowe, czy kontrola płac i cen).

pl.wikipedia.org