Prevodi za „orędować“ v slovarju poljsko » nemški

orędować <‑duje; pret. ‑duj> [orendovatɕ] GLAG. preh. glag. przest (wstawić się za kimś, czymś)

orędować

sich tož. für jdn/etw verwenden

orędował za wprowadzeniem tej ustawy

er verwendete sich für die Einführung dieses Gesetzes

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Oręduje także za studentami i nowicjuszami jezuickimi.

pl.wikipedia.org

Publikował książki i rozprawy geograficzne i historyczne (od 1887), propagował sport wśród młodzieży, orędował za szerokim dopuszczeniem kobiet na studia uniwersyteckie.

pl.wikipedia.org