Prevodi za „orzekać“ v slovarju poljsko » nemški

orzekać <‑ka; dov. obl. orzec> [oʒekatɕ] GLAG. preh. glag.

1. orzekać (wyrażać opinię):

orzekać

befinden

orzekać

beurteilen

komisja orzeknie, kogo dopuścić do egzaminu

eine Kommission ž. spol befindet [o. entscheidet] darüber, wer zur Prüfung zugelassen wird

tryb orzekający LINGV.

Indikativ m. spol

2. orzekać PRAVO:

orzekać

erkennen

orzekać

ein Urteil sprechen [o. fällen]

sąd orzekł o niewinności oskarżonego

das Gericht sr. spol sprach den Angeklagten frei [o. erkannte auf Freispruch]

organ orzekający

Rechtssprechungsorgan sr. spol

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Aryzację orzekano za odszkodowaniem (oprocentowany wkład bankowy), lecz po holokauście nie było już wierzycieli.

pl.wikipedia.org

W pozostałych przypadkach kary za wykroczenia orzekają sądy.

pl.wikipedia.org

Orzekał w sprawach karnych z tzw. czterech artykułów oraz w sprawach cywilnych wnoszonych do sądu grodzkiego, o ile nie był właściwy sąd ziemski.

pl.wikipedia.org

Orzekał w składach sędziowskich, które wydawały wyroki skazujące wobec działaczy podziemia i innych osób związanych z opozycją polityczną.

pl.wikipedia.org

Jako urzędnik sądowy orzekał w niemal wszystkich sądach grodzkich.

pl.wikipedia.org

Przed inkorporacją, w księstwie orzekał sąd ziemski ławniczy zwany gajonym, osobno dla części oświęcimskiej i osobno dla zatorskiej.

pl.wikipedia.org

Sąd odrzucił oskarżenie, orzekając, że masakra nie nosi znamion tego rodzaju zbrodni.

pl.wikipedia.org

Orzekał tam jako sędzia pierwszoinstancyjny, odwoławczy i penitencjarny.

pl.wikipedia.org

W latach 1981–1988 orzekał w sądach cywilnych.

pl.wikipedia.org

Od 1312 do 1749 działał tu sąd dworski, który orzekał na podstawie prawa polskiego.

pl.wikipedia.org