Prevodi za „powić“ v slovarju poljsko » nemški

powić <‑ije; pret. ‑ij> [povitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. ur. jez. (urodzić)

powić

gebären

powiła zdrową dziewczynkę

sie ist von einem gesunden Mädchen entbunden worden ur. jez.

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

W tym samym roku jego żona powiła bliźnięta – chłopca i dziewczynkę.

pl.wikipedia.org

Utworzony został zapewne od czasownika powić (wić z przedrostkiem po-) oraz przyrostka -dło, wskazującego na pierwotną nazwę narzędzia.

pl.wikipedia.org

Diabeł, który pragnął dziewczynie zaszkodzić, podmienił list na taki, w którym było napisane, że królowa powiła bękarta.

pl.wikipedia.org

Król poślubił dziewczynę i kiedy powiła mu dziecko, zjawił się karzeł po odbiór zapłaty.

pl.wikipedia.org

Izabela szybko powiła mu potomstwo, ale małżeństwo rozpoczęło się jednak od niemal stałej separacji.

pl.wikipedia.org