Prevodi za „rozkojarzenie“ v slovarju poljsko » nemški

rozkojarzenie <rod. ‑ia, brez mn. > [roskojaʒeɲe] SAM. sr. spol

rozkojarzenie MED., PSIH.

Dissoziation ž. spol

stan rozkojarzenia

Zustand m. spol der Dissoziation

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

U podłoża zaburzeń patofizjologicznych nagłej śmierci sercowej leżą: migotanie komór, częstoskurcz komorowy, asystolia i rozkojarzenie elektromechaniczne.

pl.wikipedia.org

Rozkojarzenie – zaburzenie funkcji myślenia charakterystyczne dla schizofrenii charakteryzujące się brakiem spójności w wypowiedziach chorego.

pl.wikipedia.org

Następnego dnia, z reguły po przyjęciu dawki wyższej niż około 450–500 mg, można odczuwać słabą stymulację, rozkojarzenie, uczucie nierealności oraz niekiedy wyjaskrawienie obrazu, ale także zaburzenia typu ogólnego.

pl.wikipedia.org