Prevodi za „samodzielnej“ v slovarju poljsko » nemški

samodzielny [samodʑelnɨ] PRID.

1. samodzielny (niezależny):

samodzielny człowiek, pracownik

selb[st]ständig

2. samodzielny (wykonany bez pomocy):

samodzielny myślenie

selb[st]ständig

samodzielny dzieło, twórczość

eigenständig

3. samodzielny (odrębny):

samodzielny jednostka, mieszkanie

Einzel-

samodzielny jednostka, mieszkanie

separat

samodzielnie [samodʑelɲe] PRISL.

1. samodzielnie (bez pomocy):

samodzielnie zrobić

selb[st]ständig

samodzielnie rozwiązać zadanie

selbstständig eine Aufagbe lösen

2. samodzielnie (odrębnie):

samodzielnie występować

einzeln

samodzielność <rod. ‑ści, brez mn. > [samodʑelnoɕtɕ] SAM. ž. spol

1. samodzielność:

samodzielność (niezależność: człowieka)

Selb[st]ständigkeit ž. spol

samodzielność (myśli, sądu)

Eigenständigkeit ž. spol

2. samodzielność (odrębność: instytutu):

samodzielność

Unabhängigkeit ž. spol

I . usamodzielniać <‑ia> [usamodʑelɲatɕ], usamodzielnić [usamodʑelɲitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. ur. jez.

usamodzielniać

selbstständig machen

II . usamodzielniać <‑ia> [usamodʑelɲatɕ], usamodzielnić [usamodʑelɲitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. ur. jez.

usamodzielniać

selbstständig werden

na studiach szybko się usamodzielniłem

beim Studium wurde ich schnell selbstständig