Prevodi za „scholastyk“ v slovarju poljsko » nemški

scholastyk <rod. ‑a, mn. ‑ycy> [sxolastɨk] SAM. m. spol

1. scholastyk FILOZ. (zwolennik scholastyki):

scholastyk

Scholastiker(in) m. spol (ž. spol)

2. scholastyk:

scholastyk ZGOD., REL.

Scholastiker m. spol

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

W lipcu roku 1600 otrzymał w kolegium dorpackim stopień scholastyka.

pl.wikipedia.org

Godność scholastyka płockiego otrzymał ok. 1207, scholastyka włocławskiego ok. 1227.

pl.wikipedia.org

Odpowiedzialnością za upadek szkół obarcza nie nauczycieli, ale odpowiednie władze (uwidacznia się to np. w apelu skierowanym do scholastyków, proboszczów i rajców).

pl.wikipedia.org

Św. Scholastyka dała początek żeńskiej gałęzi benedyktynów obejmującej liczne klasztory oraz kongregacje mniszek, a także czynne zgromadzenia.

pl.wikipedia.org

W kręgu hipotez pozostaje jaką sprawował wtedy funkcję pracownika kancelarii książęcej czy scholastyka kapituły krakowskiej.

pl.wikipedia.org

Scholastyka sprowadzała się ich zdaniem do dysput nad wydumanymi problemami czy pojęciami.

pl.wikipedia.org

Został prawnikiem, o czym świadczy przydomek „scholastyk”, co w starożytności oznaczało „człowieka o prawniczym wykształceniu”.

pl.wikipedia.org

Scholastyka – termin wieloznaczny, oznaczający początkowo naukę uprawianą na średniowiecznych uniwersytetach.

pl.wikipedia.org

W 1429 został kanonikiem katedralnym krakowskim, od 1539 był scholastykiem krakowskim.

pl.wikipedia.org