Prevodi za „scholastyka“ v slovarju poljsko » nemški

scholastyka <rod. ‑ki, brez mn. > [sxolastɨka] SAM. ž. spol

1. scholastyka FILOZ.:

scholastyka

Scholastik ž. spol

2. scholastyka ur. jez. (jałowe dociekanie):

scholastyka iron.

Scholastik ž. spol

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Godność scholastyka płockiego otrzymał ok. 1207, scholastyka włocławskiego ok. 1227.

pl.wikipedia.org

Z czasem scholastyka zaczęła oznaczać całokształt tego, co wykładano w szkołach i na uniwersytetach.

pl.wikipedia.org

Scholastyka sprowadzała się ich zdaniem do dysput nad wydumanymi problemami czy pojęciami.

pl.wikipedia.org

Potraktowali scholastykę jako charakterystyczny dla średniowiecza nurt myśli i poddali ją całościowej krytyce.

pl.wikipedia.org

Św. Scholastyka dała początek żeńskiej gałęzi benedyktynów obejmującej liczne klasztory oraz kongregacje mniszek, a także czynne zgromadzenia.

pl.wikipedia.org

Pragnął, by teologia zerwała ostatecznie ze scholastyką i stała się dynamicznym systemem rozważań nad całością ludzkiej aktywności, także w wymiarach kulturalnym i psychologicznym.

pl.wikipedia.org

Został prawnikiem, o czym świadczy przydomek „scholastyk”, co w starożytności oznaczało „człowieka o prawniczym wykształceniu”.

pl.wikipedia.org

XIX-wieczny pogląd łączył ściśle scholastykę i średniowieczny arystotelizm.

pl.wikipedia.org

Scholastyka – termin wieloznaczny, oznaczający początkowo naukę uprawianą na średniowiecznych uniwersytetach.

pl.wikipedia.org

Dla uzyskania prałatury archidiakona, scholastyka i kanclerza fundatorzy nałożyli wymóg posiadania doktoratu teologii lub prawa kanonicznego.

pl.wikipedia.org