poljsko » nemški

Prevodi za „schwerwiegende“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

Pokaži vse zadetke

sczerwienić
sczerwienieć: neprehodni glagol
zaczerwienienie: samostalnik
czerwienić: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
czerwienny: pridevnik in prislov
unerwienie: samostalnik
czerwienieć: neprehodni glagol
sczerwieniały: pridevnik in prislov

Ogledujete si podobne rezultate: sczerwienieć , sczerwienić , zaczerwienienie , sczerwieniały , czerwienieć , unerwienie , czerwienny in czerwienić

sczerwienić [stʃervjeɲitɕ]

sczerwienić dov. obl. od czerwienić

glej tudi czerwienić

I . czerwienić <‑ni; dov. obl. ‑eń> [tʃervjeɲitɕ] GLAG. preh. glag. (czynić czerwonym)

czerwienić

czerwienić

II . czerwienić <‑ni; dov. obl. ‑eń> [tʃervjeɲitɕ] GLAG. povr. glag.

1. czerwienić (stawać się czerwonym):

czerwienić

czerwienić

sich tož. röten

2. czerwienić (rumienić się):

czerwienić

czerwienić

sczerwienieć <‑nieje> [stʃervjeɲetɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl.

1. sczerwienieć (stać się czerwonym):

sczerwienieć

sich tož. röten

jabłka sczerwieniały

die Äpfel m. spol mn. röteten sich

2. sczerwienieć (mieć silne rumieńce):

sczerwienieć

erröten ur. jez.

sczerwienieć

Daniel sczerwieniał ze wstydu

Daniel m. spol errötete vor Scham

zaczerwienienie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [zatʃervjeɲeɲe] SAM. sr. spol t. MED.

zaczerwienienie

Rötung ž. spol

zaczerwienienie na skórze

Hautrötung ž. spol

I . czerwienić <‑ni; dov. obl. ‑eń> [tʃervjeɲitɕ] GLAG. preh. glag. (czynić czerwonym)

czerwienić

czerwienić

II . czerwienić <‑ni; dov. obl. ‑eń> [tʃervjeɲitɕ] GLAG. povr. glag.

1. czerwienić (stawać się czerwonym):

czerwienić

czerwienić

sich tož. röten

2. czerwienić (rumienić się):

czerwienić

czerwienić

czerwienny [tʃervjennɨ] PRID.

Rot-

walet czerwienny

Rotbube m. spol

unerwienie <rod. ‑ia, brez mn. > [unervjeɲe] SAM. sr. spol

1. unerwienie ANAT. (skóry):

Innervation ž. spol

2. unerwienie BOT. (liścia):

Blattadern ž. spol mn.

Blattrippen ž. spol mn.

czerwienieć <‑nieje; pret. ‑niej; dov. obl. po‑> [tʃervjeɲetɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. czerwienieć (czynić czerwonym):

czerwienieć

czerwienieć

owoce czerwienieją od słońca

das Obst sr. spol färbt sich von der Sonne rot

2. czerwienieć (stawać się czerwonym):

czerwienieć

czerwienieć ze złości

vor Zorn erröten

sczerwieniały [stʃervjeɲawɨ] PRID. ur. jez.

sczerwieniały człowiek

sczerwieniały niebo

sczerwieniały niebo

Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?

Predlagajte nov vnos.

Preiščite slovar.

poljščina

Stran Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski