Prevodi za „ukoronowanie“ v slovarju poljsko » nemški

ukoronowanie <rod. ‑ia, brez mn. > [ukoronovaɲe] SAM. sr. spol

1. ukoronowanie (koronacja):

ukoronowanie

Krönung ž. spol

2. ukoronowanie ur. jez. (szczytowe osiągnięcie: twórczości):

ukoronowanie

Vollendung ž. spol

ukoronowanie

Höhepunkt m. spol

być ukoronowaniem czegoś

die Krönung [o. der Höhepunkt] einer Sache rod. sein

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Uroczystość była również ukoronowaniem dotychczasowych starań o zwrot i uratowanie synagogi.

pl.wikipedia.org

Utwór stał się ukoronowaniem serii i jednocześnie najbardziej rozpoznawalnym dziełem grupy.

pl.wikipedia.org

Na tę okoliczność została wydana monografia Żegociną dawna i współczesna, książka, będąca ukoronowaniem jego pracy.

pl.wikipedia.org

Było to ukoronowanie jego własnych badań i prac, zbierające i opisujące ich wyniki.

pl.wikipedia.org

Również nieprawdziwe jest twierdzenie, że ukoronowanie orła oznacza niepełną suwerenność.

pl.wikipedia.org