Prevodi za „wikol“ v slovarju poljsko » nemški

glikol <rod. ‑u, mn. ‑e> [glikol] SAM. m. spol KEM.

glikol

Glykol sr. spol

glikol

Glycol sr. spol

pikolo <rod. ‑la, mn. ‑la> [pikolo] SAM. sr. spol GLAS.

pikolo

Pikkoloflöte ž. spol

pikolo

Pikkolo m. spol

kąkol <rod. ‑u, mn. ‑e> [koŋkol] SAM. m. spol BOT.

kąkol

Kornrade ž. spol

wikt <rod. ‑u, brez mn. > [vikt] SAM. m. spol przest

wikt šalj.:

wikt

Verpflegung ž. spol

wikt

Kost ž. spol

domowy wikt

Hausmannskost ž. spol

fraza:

wikt i opierunek pog.

Verpflegung ž. spol

wikt i opierunek pog.

Kost ž. spol und Logis sr. spol

wiola <rod. ‑li, mn. ‑le, rod. mn. ‑li [lub ‑ol]> [vjola] SAM. ž. spol GLAS.

wiola

Viola ž. spol

wiola

Bratsche ž. spol

wieko <rod. ‑ka, mn. ‑ka> [vjeko] SAM. sr. spol

wieko

Deckel m. spol

wieko kufra

Truhendeckel m. spol

wirolot <rod. ‑u, mn. ‑y> [virolot] SAM. m. spol ZRAČ. PROM.

wirolot

Flugschrauber m. spol

wikariusz <rod. ‑a, mn. ‑e> [vikarjuʃ] SAM. m. spol, wikary [vikarɨ] SAM. m. spol <rod. ‑rego, mn. ‑arzy> prid. sklan. obl. REL.

wikariusz

Vikar m. spol

wikariusz generalny

Generalvikar m. spol

wikariusz apostolski

apostolischer Vikar

wiking <rod. ‑a, mn. ‑owie> [vikiŋk] SAM. m. spol ZGOD.

wiking

Wiking[er](Wikingerin) m. spol (ž. spol)

wiking

Normanne(Normannin) m. spol (ž. spol)

I . wikłać <‑ła> [vikwatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. wikłać (czynić niejasnym):

wikłać sprawę

[ver]komplizieren

2. wikłać (wplątywać):

wikłać kogoś w coś

jdn in etw tož. verwickeln [o. verstricken ur. jez. ]

3. wikłać (plątać):

wikłać

durcheinanderbringen

wikłać

verwirren

wikłać

verheddern

wikłać wełnę

Wolle verheddern pog.

II . wikłać <‑ła> [vikwatɕ] GLAG. povr. glag. ur. jez.

1. wikłać:

wikłać (komplikować się) (akcja, wątek)

verwickelt [o. komplizierter] werden

2. wikłać (wplątywać się):

wikłać się w coś

sich tož. in etw tož. verstricken ur. jez.

wikłać się w coś

in etw tož. hineingezogen werden

Wiktor <rod. ‑a, mn. ‑owie> [viktor] SAM. m. spol (imię)

Wiktor

Viktor m. spol

wiktoria <rod. ‑ii, mn. ‑ie> [viktorja] SAM. ž. spol

1. wiktoria ur. jez. (zwycięstwo):

wiktoria

Sieg m. spol

odnieść trzykrotną wiktorię

einen dreifachen Sieg davontragen

2. wiktoria BOT.:

wiktoria

Wasserlilie ž. spol

wiktoria

[Riesen]seerose ž. spol

wiktoria

Victoria ž. spol

wiolin <rod. ‑u, mn. ‑y> [vjolin] SAM. m. spol GLAS.

wiolin

Violinton m. spol

wiotko [vjotko] PRISL. ur. jez.

wiotko wyglądać:

wiotko

schlank

wiotko

schmächtig

wiotko

grazil