Prevodi za „Nabelmiere“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

nabrzmienie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [nabʒmjeɲe] SAM. sr. spol ur. jez.

nabrzmienie

Schwellung ž. spol

nabrzmienie powiek

Lidschwellung ž. spol

dalmierz <rod. ‑a, mn. ‑e, rod. mn. ‑y [lub ‑ów]> [dalmjeʃ] SAM. m. spol TEH.

dalmierz

Entfernungsmesser m. spol

dalmierz laserowy

Laser-Entfernungsmesser m. spol

nabrzmieć [nabʒmjetɕ]

nabrzmieć dov. obl. od nabrzmiewać

glej tudi nabrzmiewać

nabrzmiewać <‑wa; dov. obl. nabrzmieć> [nabʒmjevatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. nabrzmiewać ur. jez.:

nabrzmiewać

[an]schwellen

wiosną nabrzmiewają pąki wierzb

im Frühling schwellen die Weideknospen ž. spol mn.

2. nabrzmiewać fig.:

problem nabrzmiewa

das Problem sr. spol wird akut

nabrzmiewać <‑wa; dov. obl. nabrzmieć> [nabʒmjevatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. nabrzmiewać ur. jez.:

nabrzmiewać

[an]schwellen

wiosną nabrzmiewają pąki wierzb

im Frühling schwellen die Weideknospen ž. spol mn.

2. nabrzmiewać fig.:

problem nabrzmiewa

das Problem sr. spol wird akut

I . nabierać <‑ra; dov. obl. nabrać> [nabjeratɕ] GLAG. preh. glag.

1. nabierać (zaczerpnąć):

nabierać czegoś (wody, zupy)

etw schöpfen

2. nabierać:

nabierać (wyrabiać w sobie pewne cechy: apetytu, ochoty)

bekommen

nabierać (wprawy)

erlangen

nabierać (ogłady)

annehmen

nabrać zwyczaju

sich daj. zur Gewohnheit machen

nabrać zwyczaju

sich daj. angewöhnen

nabierać sił

zu Kräften kommen

3. nabierać (znaleźć się w pewnym stanie):

nabierać kształtu

Gestalt annehmen

nabierać szybkości

an Geschwindigkeit gewinnen

nabierać wysokości

an Höhe gewinnen

4. nabierać pog. (żartować):

nabierać kogoś

jdm einen Bären aufbinden fig.

nabierać kogoś

jdn foppen

nabierać kogoś

zum Narren halten ur. jez.

nabierać kogoś

jdn reinlegen pog.

5. nabierać pog. (oszukiwać):

nabierać

prellen

nabierać

neppen pog.

nabierać

reinlegen pog.

II . nabierać <‑ra; dov. obl. nabrać> [nabjeratɕ] GLAG. povr. glag. (pozwolić się oszukać)

dać się nabrać

sich tož. betrügen [o. prellen] [o. reinlegen pog. ] lassen

nabiec [nabjets] dov. obl.

nabiec → nabiegnąć

glej tudi nabiegnąć

nabiegnąć [nabjegnoɲtɕ]

nabiegnąć dov. obl. od nabiegać

nabycie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [nabɨtɕe] SAM. sr. spol

1. nabycie pis. jez. (kupno: gruntu, obrazu):

nabycie

Erwerb m. spol

nabycie

Anschaffung ž. spol

nabycie netto

Nettoerwerb m. spol

PRAVO nabycie w dobrej wierze

gutgläubiger Erwerb

2. nabycie ur. jez.:

nabycie (uzyskanie: śmiałości, wprawy)

Bekommen sr. spol

nabycie (ogłady)

Erhalten sr. spol

nabycie (ogłady)

Annehmen sr. spol

nabycie (spadku)

Anfall m. spol

PRAVO nabycie prawa

Rechtserwerb m. spol