Prevodi za „poświęcę“ v slovarju poljsko » nemški

poświecić [poɕfjetɕitɕ]

poświecić dov. obl. od świecić

glej tudi świecić

I . świecić <‑ci; pret. świeć> [ɕfjetɕitɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. świecić:

świecić (błyszczeć) (papier)

glänzen

świecić (błyszczeć) (papier)

leuchten

świecąca folia

Leuchtfolie ž. spol

świecić golizną pog.

seine Nacktheit zur Schau tragen

świecić oczami za kogoś pog.

sich tož. für jdn schämen müssen

świecić pustkami

leer sein [o. stehen]

świecić przykładem

mit gutem Beispiel vorangehen

świecić przykładem

sich tož. beispielhaft verhalten

świecić swą nieobecnością

durch Abwesenheit glänzen iron.

2. świecić:

świecić (wysyłać światło) (księżyc, słońce)

scheinen

świecić (lampa)

leuchten

świecić (świeca)

brennen

II . świecić <‑ci; pret. świeć> [ɕfjetɕitɕ] GLAG. povr. glag.

1. świecić:

świecić (wysyłać światło) (gwiazdy)

leuchten

świecić (lampa)

brennen

2. świecić:

świecić (błyszczeć) (cera)

glänzen

nie wszystko złoto, co się świeci preg.

es ist nicht alles Gold sr. spol , was glänzt preg.

III . świecić <‑ci; pret. świeć> [ɕfjetɕitɕ] GLAG. povr. glag., brezos.

świecić się

hell sein

w jego oknie świeciło się do północy

in seinem Fenster brannte bis Mitternacht Licht

posiwieć [poɕivjetɕ]

posiwieć dov. obl. od siwieć

glej tudi siwieć

siwieć <‑eje; dov. obl. o‑ [lub po‑] [lub z‑]> [ɕivjetɕ] GLAG. nepreh. glag.

siwieć (człowiek)

ergrauen

siwieć (człowiek)

grau[haarig] werden

siwieć (materiał)

grau werden

fraza:

kiedy głowa siwieje, to serce szaleje preg.

wenn der Kopf m. spol graut, schlägt das Herz sr. spol laut

poświęcić [poɕfjeɲtɕitɕ]

poświęcić dov. obl. od poświęcać

glej tudi poświęcać

I . poświęcać <‑ca; dov. obl. poświęcić> [poɕfjentsatɕ] GLAG. preh. glag.

1. poświęcać (składać w ofierze):

poświęcać coś komuś

jdm etw opfern

2. poświęcać REL.:

poświęcać

weihen

poświęcona kaplica

geweihte Kapelle ž. spol

3. poświęcać (dedykować):

poświęcać coś komuś

jdm etw widmen

poświęcić na coś wiele czasu/wysiłku

viel Zeit/Kraft einer S. daj. widmen [o. für etw aufbringen]

konferencja była poświęcona planowaniu przestrzennemu

die Konferenz ž. spol befasste sich mit der Raumplanung

II . poświęcać <‑ca; dov. obl. poświęcić> [poɕfjentsatɕ] GLAG. povr. glag.

1. poświęcać (wyrzekać się czegoś):

poświęcać się dla kogoś

sich tož. für jdn [auf]opfern

2. poświęcać (zajmować się wyłącznie czymś):

poświęcać się czemuś

sich tož. etw daj. widmen [o. weihen ur. jez. ]

I . poświęcać <‑ca; dov. obl. poświęcić> [poɕfjentsatɕ] GLAG. preh. glag.

1. poświęcać (składać w ofierze):

poświęcać coś komuś

jdm etw opfern

2. poświęcać REL.:

poświęcać

weihen

poświęcona kaplica

geweihte Kapelle ž. spol

3. poświęcać (dedykować):

poświęcać coś komuś

jdm etw widmen

poświęcić na coś wiele czasu/wysiłku

viel Zeit/Kraft einer S. daj. widmen [o. für etw aufbringen]

konferencja była poświęcona planowaniu przestrzennemu

die Konferenz ž. spol befasste sich mit der Raumplanung

II . poświęcać <‑ca; dov. obl. poświęcić> [poɕfjentsatɕ] GLAG. povr. glag.

1. poświęcać (wyrzekać się czegoś):

poświęcać się dla kogoś

sich tož. für jdn [auf]opfern

2. poświęcać (zajmować się wyłącznie czymś):

poświęcać się czemuś

sich tož. etw daj. widmen [o. weihen ur. jez. ]

poświęcenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [poɕfjentseɲe] SAM. sr. spol

1. poświęcenie (oddanie):

poświęcenie

Hingabe ž. spol

poświęcenie

Aufopferung ž. spol

robić coś z poświęceniem

etw mit Hingabe tun

2. poświęcenie (ofiarny czyn):

poświęcenie

Opfer sr. spol

być zdolnym do poświęceń

zur Hingabe [o. zu Opfern] fähig sein

3. poświęcenie REL.:

poświęcenie

Weihe ž. spol

postępowiec <rod. ‑wca, mn. ‑wcy> [postempovjets] SAM. m. spol pog.

postępowiec

Fortschrittler m. spol pog.