Prevodi za „imperativeness“ v slovarju nemško » poljski

(Skoči na poljsko » nemški)

I . imperativ [ˈɪmperatiːf] PRID. ur. jez.

imperativ

rozkazujący

imperativ

nakazujący

imperatives Mandat POLIT.

mandat m. spol poselski związany

II . imperativ [ˈɪmperatiːf] PRISL. ur. jez.

imperativ

rozkazująco

imperativ

stanowczo

etw imperativ verlangen

wymagać czegoś stanowczo

etw imperativ verlangen

żądać [dov. obl. za‑] czegoś

impertinent [ɪmpɛrti​ˈnɛnt] PRID. ur. jez.

impertinent

impertynencki ur. jez.

impertinente Forderung

impertynenckie żądanie sr. spol ur. jez.

Ịmperativ <‑s, ‑e> [ˈɪmperatiːf] SAM. m. spol

1. Imperativ LINGV.:

Imperativ

tryb m. spol rozkazujący

2. Imperativ PHILOS:

Imperativ

imperatyw m. spol

kategorischer Imperativ

imperatyw kategoryczny

Impertinenz <‑, brez mn. > [ɪmpɛrti​ˈnɛnts] SAM. ž. spol ur. jez.

Impertinenz

impertynencja ž. spol ur. jez.