Prevodi za „imperativsatz“ v slovarju nemško » poljski

I . imperativ [ˈɪmperatiːf] PRID. ur. jez.

imperativ

rozkazujący

imperativ

nakazujący

imperatives Mandat POLIT.

mandat m. spol poselski związany

II . imperativ [ˈɪmperatiːf] PRISL. ur. jez.

imperativ

rozkazująco

imperativ

stanowczo

etw imperativ verlangen

wymagać czegoś stanowczo

etw imperativ verlangen

żądać [dov. obl. za‑] czegoś

Relati̱vsatz <‑es, ‑sätze> SAM. m. spol LINGV.

Relativsatz

zdanie sr. spol względne

Interrogativsatz <‑es, ‑sätze> [ɪntɐroga​ˈtiːfzats] SAM. m. spol LINGV.

Interrogativsatz

zdanie sr. spol pytające

Ịmperativ <‑s, ‑e> [ˈɪmperatiːf] SAM. m. spol

1. Imperativ LINGV.:

Imperativ

tryb m. spol rozkazujący

2. Imperativ PHILOS:

Imperativ

imperatyw m. spol

kategorischer Imperativ

imperatyw kategoryczny

impertinent [ɪmpɛrti​ˈnɛnt] PRID. ur. jez.

impertinent

impertynencki ur. jez.

impertinente Forderung

impertynenckie żądanie sr. spol ur. jez.