Prevodi za „pr��dikativ“ v slovarju nemško » poljski

prädikati̱v [prɛdika​ˈtiːf] PRID. LINGV.

prädikativ

jako orzecznik

prädikativ

orzecznikowy

Ịndikativ <‑s, ‑e> [ˈɪndikatiːf] SAM. m. spol LINGV.

1. Indikativ (Modus):

Indikativ

tryb m. spol oznajmujący

2. Indikativ (Verb):

Indikativ

czasownik m. spol w trybie oznajmującym

Frikati̱v <‑s, ‑e> SAM. m. spol

Frikativ SAM. m. spol <‑[e]s, ‑e>:

Frikativ LINGV., LINGV.

spółgłoska ž. spol szczelinowa [lub frykatywna]

Frikativ LINGV., LINGV.

spirant m. spol

provokati̱v [provoka​ˈtiːf] PRID. PRISL. ur. jez.

provokativ → provokant

glej tudi provokant

I . provokạnt [provo​ˈkant] PRID. ur. jez.

provokant Verhalten:

provokant

prowokacyjny

II . provokạnt [provo​ˈkant] PRISL. ur. jez.

provokant formulieren:

provokant

prowokacyjnie

sich provokant verhalten

zachowywać się prowokacyjnie [lub prowokująco]

privativ PRID. PRAVO

privativ

brakujący

privativ

zabrany

privativ Schuldübernahme

przejęcie sr. spol długu [zwalniające]