Prevodi za „rutynę“ v slovarju nemško » poljski

Rui̱ne <‑, ‑n> [ru​ˈiːnə] SAM. ž. spol

1. Ruine mn. (Trümmer):

Ruine

ruiny ž. spol mn.

2. Ruine fig pog. (Mensch):

eine menschliche Ruine

wrak m. spol fig pog.

Ru̱ne <‑, ‑n> [ˈruːnə] SAM. ž. spol (Zeichen der Germanenschrift)

Rune

znak m. spol runiczny

Rumä̱ne (Rumä̱nin) <‑n, ‑n; ‑, ‑nen> [ru​ˈmɛːnə] SAM. m. spol (ž. spol)

Rumäne (Rumä̱nin)

Rumun(ka) m. spol (ž. spol)

Ru̱te <‑, ‑n> [ˈruːtə] SAM. ž. spol

1. Rute:

Rute (Gerte)

rózga ž. spol

Rute (des Wünschelrutengängers)

różdżka ž. spol

2. Rute (Angelrute):

Rute

wędka ž. spol

3. Rute (Schwanz):

Rute

kita ž. spol

Rute

ogon m. spol

4. Rute vulg. (Penis):

Rute

kutas m. spol vulg.

rụtschen [ˈrʊtʃən] GLAG. nepreh. glag. +sein

1. rutschen (sich gleitend hinbewegen):

rutschen

ślizgać się

über das Eis rutschen

ślizgać się po lodzie

2. rutschen (ausrutschen):

rutschen

poślizgnąć się

ins Rutschen geraten [o. kommen] (Auto)

wpaść w poślizg

3. rutschen pog. (zur Seite rücken):

rutschen

posuwać [dov. obl. posunąć] się

rutsch doch mal ein Stückchen!

posuń się trochę! pog.

sie rutschte auf ihrem Stuhl hin und her

przesuwała się na swoim krześle tam i z powrotem

4. rutschen:

rutschen (herunterrutschen) (Brille, Kleidung)

zsuwać [dov. obl. zsunąć] się

rutschen (Ring)

ześlizgiwać [dov. obl. ześlizgnąć] się

rutschen (Erdmassen)

osuwać [dov. obl. osunąć] się

vom Stuhl rutschen (Person, Pullover)

spaść z krzesła

5. rutschen (die Rutschbahn benutzen):

rutschen

zjeżdżać [dov. obl. zjechać] [na zjeżdżalni]