Prevodi za „schronisku“ v slovarju nemško » poljski

(Skoči na poljsko » nemški)

I . chro̱nisch [ˈkroːnɪʃ] PRID.

chronisch Krankheit:

chronisch

przewlekły

chronisch

chroniczny

ein chronischer Husten

chroniczny [lub przewlekły] kaszel m. spol

chronische Geldschwierigkeiten

ciągłe kłopoty m. spol mn. finansowe

II . chro̱nisch [ˈkroːnɪʃ] PRISL.

chronisch kranke Menschen

przewlekle chorzy ludzie m. spol mn.

Anachronịsmus <‑, Anachronismen> [anakro​ˈnɪsmʊs] SAM. m. spol ur. jez.

Anachronismus

anachronizm m. spol

Anachronismus

przeżytek m. spol

Chronịst(in) <‑en, ‑en; ‑, ‑nen> [kro​ˈnɪst] SAM. m. spol(ž. spol)

Chronist(in)

kronikarz(-rka) m. spol (ž. spol)

schro̱ten GLAG. preh. glag.

schroten Getreide:

schroten

śrutować [dov. obl. ze‑]

Schrạnke <‑, ‑n> [ˈʃraŋkə] SAM. ž. spol

1. Schranke (bewegliche Vorrichtung zur Sperrung der Durchfahrt):

Schranke

szlaban m. spol

für jdn in die Schranken treten

stawać [dov. obl. stanąć] w czyjejś obronie

2. Schranke (Beschränkung):

Schranke

bariera ž. spol

er kennt keine Schranken

on nie zna granic

jdn in seine Schranken weisen [o. verweisen] ur. jez.

przywoływać [dov. obl. przywołać] kogoś do porządku

etw in Schranken halten

hamować [lub powstrzymywać] coś

sich in Schranken halten (sich beherrschen) ur. jez.

opanowywać [dov. obl. opanować] się

sich in Schranken halten (das Maß nicht übersteigen)

utrzymywać się w granicach [lub na tym samym poziomie]

I . schre̱i̱en <schreit, schrie, geschrie[e]n> [ˈʃraɪən] GLAG. nepreh. glag.

1. schreien:

schreien (laut rufen) (Mensch)

krzyczeć [dov. obl. krzyknąć]

schreien (sehr laut)

wrzeszczeć [dov. obl. wrzasnąć]

schreien (Baby)

płakać [dov. obl. za‑]

er schrie vor Angst

[on] krzyczał ze strachu

die Menge schrie vor Begeisterung

tłum m. spol krzyczał z zachwytu

schreien wie am Spieß pog.

krzyczeć, jakby żywcem obdzierano ze skóry pog.

es war zum Schreien pog.

można było pęknąć ze śmiechu pog.

das schreit zum Himmel

to woła o pomstę do nieba

2. schreien (verlangen):

nach etw schreien

wołać o coś

nach etw schreien

domagać się czegoś

nach jdm schreien

wołać kogoś

nach jdm schreien

domagać się przyjścia kogoś [lub widzenia z kimś]

nach der Mutter schreien

głośno wołać matkę

um Hilfe schreien

wołać o pomoc

3. schreien:

schreien (einen Schrei ausstoßen) (Esel)

beczeć

schreien (Vogel)

skrzeczeć

schreien (Vogel)

krakać

schreien (Stier)

ryczeć

schreien (Kalb)

beczeć

II . schre̱i̱en <schreit, schrie, geschrie[e]n> [ˈʃraɪən] GLAG. preh. glag. (ausrufen)

Hilfe schreien

wołać pomocy

III . schre̱i̱en <schreit, schrie, geschrie[e]n> [ˈʃraɪən] GLAG. povr. glag.

sich heiser schreien

ochrypnąć od krzyku