Prevodi za „verauen“ v slovarju nemško » poljski

brau̱en [ˈbraʊən] GLAG. preh. glag.

1. brauen (Bier herstellen):

brauen

warzyć

2. brauen pog. (zubereiten):

brauen Tee, Kaffee

przyrządzać [dov. obl. przyrządzić]

gra̱u̱en¹ [ˈgraʊən] GLAG. nepreh. glag. ur. jez. (Morgen, Tag)

grauen

zaświtać

grauen

szarzeć

Gra̱u̱en¹ <‑s, brez mn. > [ˈgraʊən] SAM. sr. spol (Entsetzen)

Grauen

zgroza ž. spol

Grauen erregend

przerażający

Grauen erregend

budzący zgrozę

I . tra̱u̱en [ˈtraʊən] GLAG. nepreh. glag.

jdm trauen

ufać [dov. obl. za‑] komuś

einer Sache daj. trauen

mieć zaufanie do czegoś

ich traute meinen Augen/Ohren nicht fig

nie wierzyłem własnym oczom/uszom

trau, schau, wem! preg.

najpierw trzeba kogoś poznać, zanim się mu zaufa

II . tra̱u̱en [ˈtraʊən] GLAG. preh. glag.

der Pfarrer hat das Brautpaar getraut

ksiądz udzielił ślubu młodej parze

sich trauen lassen

wziąć ślub

III . tra̱u̱en [ˈtraʊən] GLAG. povr. glag.

sich trauen etw zu tun

zdobyć [lub odważyć] się na zrobienie czegoś

sie traut sich nicht mehr nach Hause

ona już nie ma odwagi, wrócić do domu

traust du dich?

odważysz się?

I . verö̱den* GLAG. nepreh. glag. +sein

1. veröden (Stadt):

veröden

pustoszeć [dov. obl. o‑]

2. veröden (Land, Boden):

veröden

wyjaławiać [dov. obl. wyjałowić] się

II . verö̱den* GLAG. preh. glag. MED.

veröden

obliterować

veröden

spowodować zarośnięcie

verü̱ben* GLAG. preh. glag.

[etw] verüben Verbrechen

dopuścić się [czegoś]

ein Attentat/einen Einbruch verüben

dokonać zamachu/włamania

Selbstmord verüben

popełnić samobójstwo

I . verque̱r PRID.

1. verquer (schräg, nicht richtig):

verquer Lage, Position

niedogodny

2. verquer (merkwürdig):

verquer Ansicht, Idee

osobliwy

II . verque̱r PRISL.

1. verquer (nicht richtig):

verquer sitzen, liegen

na opak

2. verquer (merkwürdig):

verquer sich aufführen

osobliwie

jdm geht etw/alles verquer

coś/wszystko idzie komuś nie tak pog.

jdm verquer kommen

przychodzić [dov. obl. przyjść] nie w porę

jdm verquer kommen

trafiać [dov. obl. trafić] się nie w porę

I . erba̱u̱en* GLAG. preh. glag.

1. erbauen (errichten):

erbauen Gebäude

wznosić [dov. obl. wznieść]

erbauen Ortschaft

zakładać [dov. obl. założyć]

2. erbauen ur. jez. (seelisch bereichern):

jdn erbauen (Kunstwerk, Musik)

być dla kogoś ucztą duchową ur. jez.

3. erbauen ur. jez. (das Gemüt erheben):

die Predigt erbaute ihn

kazanie sr. spol podniosło go na duchu

II . erba̱u̱en* GLAG. povr. glag. ur. jez.

sich an etw daj. erbauen

krzepić [dov. obl. po‑] się czymś ur. jez.

sich an etw daj. erbauen

podbudować się czymś ur. jez.