Prevodi za „ögonblick“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

ogonek <rod. ‑nka, mn. ‑nki> [ogonek] SAM. m. spol

1. ogonek pomanjš. od ogon

mysi ogonek

Rattenschwänzchen m. spol iron. lub šalj.

2. ogonek (liścia, owocu):

ogonek

Stiel m. spol

3. ogonek (litery):

ogonek

Häkchen sr. spol

zapomnieć ogonka

das Häkchen vergessen

4. ogonek pog. (kolejka):

ogonek

Schlange ž. spol

stać w ogonku

in der Schlange stehen

glej tudi ogon

ogon <rod. ‑a, mn. ‑y> [ogon] SAM. m. spol

1. ogon (u ssaków, ptaków):

ogon

Schwanz m. spol

diabeł ogonem nakrył

etw hat sich tož. in Luft aufgelöst

uczesać się w koński ogon

Haare zu einem Pferdeschwanz binden

łapać dwie sroki za ogon pog.

auf zwei Hochzeiten tanzen pog.

zawinąć ogon pod siebie

den Schwanz einziehen pog.

wlec się w ogonie [lub iść]

nicht nachkommen

wlec się w ogonie [lub iść]

nicht Schritt halten können

odwracać [lub wywracać] [lub wykręcać] kota ogonem

die Tatsachen verdrehen

przyczepić się do kogoś jak rzep do psiego ogona

an jdm wie eine Klette ž. spol hängen pog.

każda liszka [lub pliszka] [lub sroczka] swój ogon chwali preg.

jeder Fuchs m. spol lobt seinen Schwanz [o. Bau]

2. ogon (komety):

ogon

Schweif m. spol

ogonić [ogoɲitɕ]

ogonić dov. obl. od oganiać

glej tudi oganiać

I . oganiać <‑ia; dov. obl. ogonić> [ogaɲatɕ] GLAG. preh. glag.

oganiać

verscheuchen

oganiać

verjagen

II . oganiać <‑ia; dov. obl. ogonić> [ogaɲatɕ] GLAG. povr. glag.

oganiać się od kogoś/czegoś

jdn/etw vertreiben [o. verjagen]

oganiać się od kogoś/czegoś

jdn/etw zu vertreiben [o. verjagen] versuchen

ogolić [ogolitɕ]

ogolić dov. obl. od golić

glej tudi golić

I . golić <‑li; pret. gol [lub gól]> [golitɕ] GLAG. preh. glag.

1. golić < dov. obl. o‑> <[lub z‑]> (usuwać włosy):

golić

rasieren

2. golić < dov. obl. o‑> fig. pog. (pozbawiać pieniędzy):

golić

über den Löffel barbieren pog.

3. golić samo v dov. obl. < dov. obl. golnąć> pog. (pić alkohol):

golnąć sobie jednego

einen kippen pog.

II . golić <‑li; pret. gol [lub gól] dov. obl. o‑> [golitɕ] GLAG. povr. glag.

golić

sich tož. rasieren