Prevodi za „Honoré“ v slovarju poljsko » nemški

honor <rod. ‑u, mn. ‑y> [xonor] SAM. m. spol

1. honor brez mn. (poczucie godności):

honor

Ehre ž. spol

honor

Ehrgefühl sr. spol

punkt honoru

Ehrensache ž. spol

słowo honoru

Ehrenwort sr. spol

unieść się honorem

sich tož. in seiner Ehre gekränkt fühlen

coś wisi [lub trzyma się] na słowo honoru šalj.

etw hängt auf halb acht šalj. pog.

2. honor brez mn. ur. jez. (zaszczyt):

honor

Ehre ž. spol

3. honor (dostojeństwo):

honor

Würden ž. spol mn.

4. honor (oznaki poważania):

honor

Ehrerbietung ž. spol ur. jez.

honor

Hochachtung ž. spol

przyjąć kogoś z honorami

jdn mit Ehren empfangen

honory <rod. mn. ‑rów> [xonorɨ] SAM. mn.

honory

Honneurs mn.

honory

Ehrenbezeugungen ž. spol mn.

fraza:

pełnić [lub czynić] honory domu

die Honneurs machen

pełnić [lub czynić] honory domu

Gäste willkommen heißen

honorowo [xonorovo] PRISL.

honorowo

ehrenhaft

postąpić honorowo

sich tož. ehrenhaft verhalten

honorowy [xonorovɨ] PRID.

1. honorowy (zgodny z honorem):

honorowy człowiek

ehrenhaft

honorowy sąd, sprawa, obywatelstwo

Ehren-

nadano mu honorowy tytuł doktora honoris causa

ihm wurde der Ehrendoktortitel m. spol verliehen

2. honorowy (bezpłatny):

honorowy patronat

ehrenamtlich

hojność <rod. ‑ści, brez mn. > [xojnoɕtɕ] SAM. ž. spol

hojność

Freigebigkeit ž. spol

hojność

Großzügigkeit ž. spol

monorym <rod. ‑u, mn. ‑y> [monorɨm] SAM. m. spol

monorym LIT., LINGV.

Monoreim m. spol

sonorny [sonornɨ] PRID. LINGV.

spółgłoska sonorna

Sonorlaut m. spol

honorować <‑ruje> [xonorovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. honorować (uznawać):

honorować czek, kartę rabatową

annehmen

honorować czek, kartę rabatową

honorieren

honorować weksel

annehmen

honorować weksel

einlösen

honorować wizę, zaświadczenie

anerkennen

2. honorować ur. jez. (okazywać szacunek, doceniać):

honorować człowieka, zasługi

hoch schätzen

honorować człowieka, zasługi

würdigen

uhonorować kogoś czymś

jdn mit etw ehren [o. auszeichnen]