Prevodi za „abnormalita“ v slovarju poljsko » nemški

normalka <rod. ‑ki, brez mn. > [normalka] SAM. ž. spol pog.

normalka

das Normalste sr. spol von der Welt pog.

anormalny [anormalnɨ] PRID.

1. anormalny (odbiegający od normy):

anormalny

abnormal

anormalny

unnormal

anormalny głos

abnormale Stimme ž. spol

2. anormalny (chory psychicznie):

anormalny

psychisch krank

człowiek anormalny

psychisch kranker Mensch m. spol

formalina <rod. ‑ny, brez mn. > [formalina] SAM. ž. spol KEM.

formalina

Formalin sr. spol

anormalnie [anormalɲe] PRID.

anormalnie

anormal

anormalnie

unnormal

była anormalnie chuda

sie war unnormal dünn

formalista (-tka) <rod. ‑ty, mn. ‑iści> [formalista] SAM. m. spol (ž. spol) sklan. jak f w lp ur. jez.

formalista (-tka)

Formalist(in) m. spol (ž. spol)

ale z niego formalista!

was für ein Formalist!

karmelita (nka) <rod. ‑ty, mn. ‑ici> [karmelita] SAM. m. spol (ž. spol) sklan. jak f w lp REL.

1. karmelita mn. (zakon):

karmelici

Karmeliterorden m. spol

karmelitanki

Orden m. spol der Karmelit[er]innen

karmelitanki

die Karmelit[er]innen mn.

2. karmelita (zakonnik):

karmelita (nka)

Karmeliter[mönch](Karmelit[er]in) m. spol (ž. spol)

normalny [normalnɨ] PRID.

1. normalny (przeciętny):

normalny stan rzeczy

Normal-

normalny tryb życia

normal

normalny tryb życia

gewöhnlich

2. normalny (standardowy):

normalny godziny odjazdu

regulär

normalny bilet

normal

normalny bilet

Normal-

3. normalny (prawidłowy):

normalny objaw, reakcja, wzrost

normal

normalny rozwój słuchu u dziecka

normale Entwicklung ž. spol des Gehörs des Kindes

4. normalny (zdrowy psychicznie):

normalny człowiek

normal

normalny człowiek

psychisch gesund

normalnie [normalɲe] PRISL.

normalnie zachowywać się

normal

normalnie odbywać się, przebiegać

normal

normalnie odbywać się, przebiegać

erwartungsgemäß

formalizm <rod. ‑u, loc ‑zmie, brez mn. > [formalism] SAM. m. spol t. ur. jez. t. FILOZ.

formalizm

Formalismus m. spol t. ur. jez.

przesadny formalizm

übertriebener Formalismus ur. jez.

normalnieć <‑eje; dov. obl. z‑> [normalɲetɕ] GLAG. nepreh. glag. ur. jez.

normalnieć

normal werden

normalnieć

zur Norm zurückkehren

anormalność <rod. ‑ści, brez mn. > [anormalnoɕtɕ] SAM. ž. spol ur. jez.

anormalność

Abnormität ž. spol

anormalność

Anomalie ž. spol

anormalność czyjegoś wzrostu

Abnormität der Größe von jdm

znormalizować [znormalizovatɕ]

znormalizować dov. obl. od normalizować

glej tudi normalizować

I . normalizować <‑zuje; dov. obl. z‑> [normalizovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. normalizować (standaryzować):

normalizować produkcję, wymiary

norm[ier]en

2. normalizować (doprowadzać do normalnego stanu):

normalizować stosunki

normalisieren

II . normalizować <‑zuje; dov. obl. z‑> [normalizovatɕ] GLAG. povr. glag.

normalizować (wracać do normalnego stanu) (stosunki, sytuacja)

sich tož. normalisieren

normalizacja <rod. ‑ji, mn. ‑je> [normalizatsja] SAM. ž. spol

1. normalizacja (standaryzacja: procesów, wyrobów):

normalizacja

Norm[ier]ung ž. spol

2. normalizacja (unormowanie się: stosunków, sytuacji):

normalizacja

Normalisierung ž. spol

normalizator <rod. ‑a, mn. ‑orzy> [normalizator] SAM. m. spol

normalizator PRAVO, TEH.

Normer m. spol

I . normalizować <‑zuje; dov. obl. z‑> [normalizovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. normalizować (standaryzować):

normalizować produkcję, wymiary

norm[ier]en

2. normalizować (doprowadzać do normalnego stanu):

normalizować stosunki

normalisieren

II . normalizować <‑zuje; dov. obl. z‑> [normalizovatɕ] GLAG. povr. glag.

normalizować (wracać do normalnego stanu) (stosunki, sytuacja)

sich tož. normalisieren

nienormalnie [ɲenormalɲe] PRISL.

nienormalnie reagować:

nienormalnie

unnormal

nienormalnie

anormal

nienormalnie

abnorm[al]