Prevodi za „osobu“ v slovarju poljsko » nemški

osoba <rod. ‑by, mn. ‑by> [osoba] SAM. ž. spol

1. osoba t. LINGV.:

osoba

Person ž. spol

czasownik w pierwszej/drugiej/trzeciej osobie

Verb sr. spol in der ersten/zweiten/dritten Person

osoba duchowna

Geistliche(r) mf

kolacja na sześć osób

ein Abendessen sr. spol für sechs Personen

na osobę [lub od osoby]

pro Person

osoba niepożądana

unerwünschte Person

osoba niepożądana

Persona ž. spol non grata

osoba postronna

Außenstehende(r) mf

osoba publiczna

öffentliche Person ž. spol

osoba towarzysząca

Begleitperson ž. spol

osoba trzecia

Dritte(r) mf

osoba urzędowa

Amtsperson ž. spol

wysoko postawiona osoba

hochgestellte [o. hochrangige] Persönlichkeit ž. spol

ktoś we własnej osobie

jd [höchst]persönlich [o. in [eigener] Person]

2. osoba LIT.:

osoba

Figur ž. spol

osoby dramatu

handelnde Personen ž. spol mn. [eines Theaterstücks]

3. osoba PRAVO:

osoba fizyczna

natürliche Person ž. spol

osoba prawna

juristische Person ž. spol

osoba sądowa

Gerichtsperson ž. spol

osoba „wskazana” [dla wykonania zobowiązania]

Geheißperson ž. spol

umowa na rzecz osoby trzeciej

Vertrag m. spol zugunsten eines Dritten

świadczenie na rzecz osób trzecich/przez osoby trzecie

Leistung ž. spol an/durch Dritte

osobno [osobno] PRISL.

osobno

getrennt

osobno

separat

pisać słowa osobno

Wörter getrennt schreiben

osobno informować kogoś o czymś

jdn gesondert über etw informieren

osobny [osobnɨ] PRID.

osobny

eigen

osobny

getrennt

osobny

separat

osobny pokój

eigenes Zimmer sr. spol

informować każdego z osobna

jeden einzeln informieren

to jest osobny rozdział

das ist ein Kapitel sr. spol für sich

osobnik¹ <rod. ‑a, mn. ‑i> [osobɲik] SAM. m. spol BIOL.

osobnik

[Einzel]exemplar sr. spol

osobnik

Individuum sr. spol

osobowy² <rod. ‑wego, mn. ‑we> [osobovɨ] SAM. m. spol prid. sklan. obl. (pociąg)

osobowy

[Personen]nahverkehrszug m. spol

I . uosabiać <‑ia> [uosabjatɕ], uosobić [uosobitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. več. nedov. obl.

1. uosabiać ur. jez. (reprezentować typ):

uosabiać

verkörpern

uosabiać

repräsentieren

2. uosabiać (personifikować):

uosabiać

personifizieren ur. jez.

II . uosabiać <‑ia> [uosabjatɕ], uosobić [uosobitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. več. nedov. obl. ur. jez.

uosabiać

verkörpert [o. personifiziert ur. jez. ] werden

osóbka <rod. ‑ki, mn. ‑ki> [osupka] SAM. ž. spol

osóbka

Persönchen sr. spol

była sprytną osóbką

sie war ein aufgewecktes Persönchen

osocze <rod. ‑cza, brez mn. > [osotʃe] SAM. sr. spol BIOL.

osocze

Blutplasma sr. spol

osolić [osolitɕ]

osolić dov. obl. od solić

glej tudi solić

solić <‑li; pret. sól> [solitɕ] GLAG. preh. glag.

1. solić < dov. obl. po‑> <[lub o‑]> (w celu przyprawienia):

solić

salzen

2. solić (w celu zakonserwowania):

solić

einsalzen

osobisty [osobistɨ] PRID.

osobisty rzeczy, sprawa

privat

osobisty rzeczy, sprawa

persönlich

osobisty bagaż

Hand-

dochód osobisty

persönliches Einkommen sr. spol

dowód osobisty

Personalausweis m. spol

komputer osobisty

Personal Computer m. spol

komputer osobisty

PC m. spol

kredyt osobisty na zakupy

persönlicher Anschaffungskredit m. spol

majątek osobisty

Privatvermögen sr. spol

rewizja osobista PRAVO

Leibesvisitation ž. spol

fraza:

robić wycieczki osobiste [w dyskusji]

[in einer Diskussion] persönlich werden

osobliwy [osoblivɨ] PRID.

1. osobliwy (niezwykły):

osobliwy zdarzenie, pomyłka

ungewöhnlich

osobliwy zdarzenie, pomyłka

seltsam

nie ma w tym nic osobliwego

daran ist nichts Ungewöhnliches

2. osobliwy (specyficzny):

osobliwy strój

merkwürdig

osobliwy strój

spezifisch

zachowywać się w osobliwy sposób

sich tož. merkwürdig [o. eigenartig] benehmen

osobność <rod. ‑ści, brez mn. > [osobnoɕtɕ] SAM. ž. spol

1. osobność ur. jez.:

osobność

Eigenart ž. spol

osobność

eigener Charakter m. spol

2. osobność przest:

osobność

Abgeschiedenheit ž. spol

na osobności (bez obecności osób trzecich)

unter vier Augen

na osobności (na uboczu)

abgelegen