Prevodi za „stuken“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

student(ka) <rod. ‑a, mn. ‑nci> [student] SAM. m. spol(ž. spol)

student(ka)

Student(in) m. spol (ž. spol)

student medycyny/prawa

Medizin-/Jurastudent m. spol

student pierwszego roku

Erstsemestler(in) m. spol (ž. spol) pog.

I . stukać <‑ka dov. obl. stuknąć> [stukatɕ] GLAG. nepreh. glag.

stukać (pukać, uderzać):

stukać do drzwi

an die Tür klopfen

stukać czymś o coś

mit etw an etw tož. klopfen

fraza:

stuknąć w kalendarz

ins Gras beißen pog.

stuknęła mu czterdziestka

er ist vierzig [Jahre alt] geworden

II . stukać <‑ka dov. obl. stuknąć> [stukatɕ] GLAG. povr. glag.

1. stukać več. nedov. obl. (uderzyć się wzajemnie):

stukać

sich tož. gegenseitig stoßen

2. stukać (wznosić toast):

stukać się kieliszkami

[mit den Gläsern] anstoßen

3. stukać (uderzyć się):

stukać się w łokieć

sich tož. den Ell[en]bogen [an]stoßen

stuknij się [w czoło/głowę]! pog.

du bist wohl nicht ganz [o. recht] bei Verstand [o. Trost] !

stukot <rod. ‑u, mn. ‑y> [stukot] SAM. m. spol (pociągu, obcasów)

stukot

Klopfen sr. spol

stukot maszyny do pisania

Klappern sr. spol

stukot maszyny do pisania

Geklapper sr. spol

I . stuk <rod. ‑u, mn. ‑i> [stuk] SAM. m. spol

stuk

Klopfen sr. spol

stuk

Pochen sr. spol

II . stuk [stuk] MEDM.

stuk-puk!

klopf! klopf!

token SAM. m. spol RAČ.

token

Token m. spol

sten <rod. ‑a, mn. ‑y> [sten] SAM. m. spol

1. sten ZGOD.:

sten

Sten [Gun] ž. spol

2. sten FIZ.:

sten

Stehn sr. spol

styren <rod. ‑u, brez mn. > [stɨren] SAM. m. spol

styren KEM., TEH.

Styrol sr. spol

stukanie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> SAM. sr. spol (odgłos)

stukanie

Klopfen sr. spol

stukanie

Pochen sr. spol

za ścianą rozległo się ciche stukanie

hinter der Wand ertönte ein leises Klopfen

I . stuknąć <‑nie; pret. ‑nij> [stuknoɲtɕ]

stuknąć dov. obl. od stukać

II . stuknąć <‑nie; pret. ‑nij> [stuknoɲtɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl. pog.

stuknąć (walnąć) (samochód)

rammen

III . stuknąć <‑nie; pret. ‑nij> [stuknoɲtɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl. pog.

stuknąć (zderzyć się) (samochody)

zusammenstoßen [o. einen Zusammenstoß haben] ksi¹¿k

stuknąć (zderzyć się) (samochody)

zusammenkrachen pog.

glej tudi stukać

I . stukać <‑ka dov. obl. stuknąć> [stukatɕ] GLAG. nepreh. glag.

stukać (pukać, uderzać):

stukać do drzwi

an die Tür klopfen

stukać czymś o coś

mit etw an etw tož. klopfen

fraza:

stuknąć w kalendarz

ins Gras beißen pog.

stuknęła mu czterdziestka

er ist vierzig [Jahre alt] geworden

II . stukać <‑ka dov. obl. stuknąć> [stukatɕ] GLAG. povr. glag.

1. stukać več. nedov. obl. (uderzyć się wzajemnie):

stukać

sich tož. gegenseitig stoßen

2. stukać (wznosić toast):

stukać się kieliszkami

[mit den Gläsern] anstoßen

3. stukać (uderzyć się):

stukać się w łokieć

sich tož. den Ell[en]bogen [an]stoßen

stuknij się [w czoło/głowę]! pog.

du bist wohl nicht ganz [o. recht] bei Verstand [o. Trost] !

ostukać [ostukatɕ] dov. obl., ostukiwać [ostukivatɕ] <‑kuje; pret. ‑kuj> GLAG. preh. glag.

1. ostukać (opukać):

ostukać

abklopfen

ostukać

beklopfen

sprawdzał drewno, delikatnie je ostukując

er prüfte das Holz, indem er es vorsichtig abklopfte

2. ostukać MED.:

ostukać

abklopfen