Prevodi za „trzeszczal“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

I . trzeszczeć <‑czy; dov. obl. za‑> [tʃeʃtʃetɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. trzeszczeć:

trzeszczeć (wydawać dźwięk) (gałęzie)

knacken

trzeszczeć (schody)

knarren

radio trzeszczy

es knackt im Radio

trzeszczeć w szwach (ubranie, pomieszczenie)

aus den [o. allen] Nähten zu platzen drohen pog.

głowa trzeszczy od czegoś

es ist schwer auszuhalten

2. trzeszczeć pog. (marudzić):

trzeszczeć

quengeln pog.

trzeszczeć

nörgeln slabš.

trzeszczeć komuś nad głową

jdn annörgeln

II . trzeszczeć <‑czy; dov. obl. za‑> [tʃeʃtʃetɕ] GLAG. brezos. (wydawać trzaski)

coś trzeszczy w radiu/słuchawce

es knackt im Radio/Hörer

wytrzeszczać <‑cza> [vɨtʃeʃtʃatɕ], wytrzeszczyć [vɨtʃeʃtʃɨtɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. pog.

wytrzeszczać oczy

die Augen aufreißen pog.

wytrzeszczać oczy

große Augen machen pog.

zatrzeszczeć [zatʃeʃtʃetɕ]

zatrzeszczeć dov. obl. od trzeszczeć

glej tudi trzeszczeć

I . trzeszczeć <‑czy; dov. obl. za‑> [tʃeʃtʃetɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. trzeszczeć:

trzeszczeć (wydawać dźwięk) (gałęzie)

knacken

trzeszczeć (schody)

knarren

radio trzeszczy

es knackt im Radio

trzeszczeć w szwach (ubranie, pomieszczenie)

aus den [o. allen] Nähten zu platzen drohen pog.

głowa trzeszczy od czegoś

es ist schwer auszuhalten

2. trzeszczeć pog. (marudzić):

trzeszczeć

quengeln pog.

trzeszczeć

nörgeln slabš.

trzeszczeć komuś nad głową

jdn annörgeln

II . trzeszczeć <‑czy; dov. obl. za‑> [tʃeʃtʃetɕ] GLAG. brezos. (wydawać trzaski)

coś trzeszczy w radiu/słuchawce

es knackt im Radio/Hörer

wytrzeszcz <rod. ‑u, brez mn. > [vɨtʃeʃtʃ] SAM. m. spol MED.

wytrzeszcz

Glotzauge sr. spol

wytrzeszcz

Exophthalmus m. spol

trzeciak (-tka) <rod. ‑a, mn. ‑i> [tʃetɕak] SAM. m. spol pog., trzecioklasista [tʃetɕoklaɕista] SAM. m. spol (ž. spol) <rod. ‑ty, mn. ‑iści> sklan. jak f w lp (uczeń trzeciej klasy)

trzeciak (-tka)

Drittklässler(in) m. spol (ž. spol) pog.

trzepaczka <rod. ‑ki, mn. ‑ki> [tʃepatʃka] SAM. ž. spol

1. trzepaczka (do dywanów):

trzepaczka

Teppichklopfer m. spol

2. trzepaczka (do ubijania jajek):

trzepaczka

Schneebesen m. spol

trzewiczek <rod. ‑czka, mn. ‑czki> [tʃevitʃek] SAM. m. spol nav. v mn. ur. jez. (mały trzewik)

trzewiczek

Schühchen sr. spol

trzepoczący [tʃepotʃontsɨ] PRID.

lot trzepoczący ZOOL.

Rüttelflug m. spol

I . trzepotać <‑ocze [lub ‑oce]; dov. obl. za‑> [tʃepotatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. trzepotać (wykonywać ruch):

trzepotać rzęsami

mit den Wimpern klimpern

2. trzepotać:

trzepotać (łopotać) (skrzydła)

flattern

chorągwie trzepoczą na wietrze

die Fahnen ž. spol mn. flattern im Wind

3. trzepotać fig.:

trzepotać (bić szybko) (serce)

flattern fig.

II . trzepotać <‑ocze [lub ‑oce]; dov. obl. za‑> [tʃepotatɕ] GLAG. povr. glag.

trzepotać (miotać się) (ryba)

zappeln

trzesienie GLAG.

Geslo uporabnika

najsilniejsze trzęsienie ziemi [wszech czasów]

das stärkste Erdbeben [aller Zeiten]