Prevodi za „významnú“ v slovarju poljsko » nemški

wyznanie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [vɨznaɲe] SAM. sr. spol ur. jez.

1. wyznanie (deklaracja: miłości):

wyznanie

Erklärung ž. spol

wyznanie

Geständnis sr. spol

2. wyznanie (wyjawienie: sekretu):

wyznanie

Offenbarung ž. spol

3. wyznanie (religia):

wyznanie

Konfession ž. spol

wyznanie wiary

Glaubensbekenntnis sr. spol

wyznanie wiary

Kredo sr. spol

wyznanie wiary

Credo sr. spol

I . wyznawać <‑naje> [vɨznavatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. wyznawać < dov. obl. wyznać> (wyjawiać):

wyznawać prawdę

gestehen

wyznawać grzechy

bekennen

wyznawać komuś sekret

jdm ein Geheimnis offenbaren [o. verraten]

wyznać komuś miłość

jdm eine Liebeserklärung machen

wyznać komuś miłość

jdm seine Liebe erklären

wyznać komuś miłość

sich jdm erklären

muszę wyznać, że...

ich muss zugeben [o. gestehen] , dass ...

wyznać [coś] jak na spowiedzi

etw tož. beichten fig.

2. wyznawać (prezentować):

wyznawać pogląd, że...

der Ansicht sein, dass ...

wyznawać religię

sich tož. zu einer Religion bekennen

II . wyznawać <‑naje> [vɨznavatɕ] GLAG. povr. glag. pog. (znać się na)

wyznawać się w czymś

sich tož. mit etw auskennen

wyznawca (-wczyni) <rod. ‑cy, mn. ‑cy> [vɨznaftsa] SAM. m. spol (ž. spol) sklan. jak f w lp

1. wyznawca REL.:

wyznawca (-wczyni)

Gläubige(r) mf

wyznawca (-wczyni)

Bekenner(in) m. spol (ž. spol)

2. wyznawca ur. jez. (zwolennik):

wyznawca (-wczyni)

Anhänger(in) m. spol (ž. spol)

wyznawca (-wczyni)

Jünger(in) m. spol (ž. spol) ur. jez.

wyznacznik <rod. ‑a, mn. ‑i> [vɨznatʃɲik] SAM. m. spol pis. jez.

wyznacznik

Maßstab m. spol

wyznacznik

Messlatte ž. spol fig.

wyznaczony [vɨznatʃonɨ] PRID.

wyznaczony miejsce

angewiesen

wyznaczony termin

angesetzt