Prevodi za „wściekać“ v slovarju poljsko » nemški

I . wściec [fɕtɕets] dov. obl., wściekać [fɕtɕekatɕ] <‑ka; pret. ‑aj> GLAG. preh. glag. pog. (wpędzać w złość)

wściec

aufbringen

wściec

wütend machen

wściec

in Wut bringen

wściec

auf die Palme bringen fig. pog.

wścieka go niezmywanie naczyń

ihn regt auf, dass das Geschirr sr. spol nicht aufgewaschen wurde

II . wściec [fɕtɕets] dov. obl., wściekać [fɕtɕekatɕ] <‑ka; pret. ‑aj> GLAG. povr. glag.

1. wściec pog. (złościć się):

wściec

sich tož. aufregen

wściec

in Wut [o. Zorn] geraten

wściec

auf der Palme sein fig. pog.

wściekać się na kogoś

Wut auf jdn bekommen

wściekać się na kogoś

auf jdn wütend sein

wścieka się o byle co

er regt sich über wer weiß was auf tož.

wściec by się można!

es ist zum Verzweifeln!

2. wściec (zachorować na wściekliznę):

wściec

an Tollwut erkranken

zwierzęta się wściekają

Tiere ntpl können Tollwut bekommen [o. an Tollwut erkranken]

Primeri uporabe besede wściekać

wściekać się na kogoś

Wut auf jdn bekommen

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Thyellodroma: gr. θυελλα thuella „burza, huragan”, od θυω thuō „wściekać się”; -δρομος -dromos „biegacz”, od τρεχω trekhō „biegać”.

pl.wikipedia.org

Lyssodes: gr. λυσσα lussa „wściekłość, furia”, od λυσσοω lussoō „wściekać się”; ειδος eidos „portret, twarz, gatunek, kształt, postać”, od ειδω eidō „być podobnym”.

pl.wikipedia.org