Prevodi za „karacenę“ v slovarju nemško » poljski

(Skoči na poljsko » nemški)

Karawa̱ne <‑, ‑n> [kara​ˈvaːnə] SAM. ž. spol

1. Karawane (Kaufmannszug mit Kamelen):

Karawane

karawana ž. spol

2. Karawane:

Karawane (Kolonne: von Personen)

kolumna ž. spol

Karawane (von Autos)

sznur m. spol fig

Karawanen von Autos Richtung Süden

sznur samochodów w kierunku południowym fig

kạrgen [ˈkargən] GLAG. nepreh. glag. ur. jez.

kargen

skąpić

er kargt nicht mit Lob und Anerkennung

on nie skąpi pochwał i uznania

kạrren [ˈkarən] GLAG. preh. glag.

1. karren (etw befördern):

karren

wozić [dov. obl. z‑] taczkami

die Sandsäcke wurden an die Bruchstelle des Deiches gekarrt

worki z piaskiem zwożono taczkami w miejsce przerwania wału

2. karren pog. (fahren):

von überall her wurden Studenten zur Kundgebung gekarrt

zewsząd zwożono studentów na manifestację

Karabi̱ner <‑s, ‑> [kara​ˈbiːnɐ] SAM. m. spol

1. Karabiner (Gewehr):

Karabiner

karabin m. spol

2. Karabiner avstr. → Karabinerhaken

glej tudi Karabinerhaken

Karabi̱nerhaken <‑s, ‑> SAM. m. spol

Karabinerhaken

karabinek m. spol

Karavẹlle <‑, ‑n> [kara​ˈvɛlə] SAM. ž. spol NAVT.

Karavelle

karawela ž. spol

Spra̱chebene <‑, ‑n> SAM. ž. spol

Sprachebene

płaszczyzna ž. spol językowa

Karamẹlst. pravopis <‑s, brez mn. > [kara​ˈmɛl] SAM. m. spol o CH: sr. spol, Karamẹllpren. pravopis SAM. m. spol o CH: sr. spol <‑s, brez mn. >

Karamel

karmel m. spol

Karạcho <‑s, brez mn. > [ka​ˈraxo] SAM. sr. spol pog.

Karacho

impet m. spol

mit Karacho

z impetem

Kara̱te <‑[s], brez mn. > [ka​ˈraːtə] SAM. sr. spol ŠPORT

Karate

karate sr. spol

Karạffe <‑, ‑n> [ka​ˈrafə] SAM. ž. spol

Karaffe

karafka ž. spol

eine Karaffe Likör

karafka z likierem

Karao̱ke <‑[s], brez mn. > [kara​ˈoːkə] SAM. sr. spol

Karaoke

karaoke sr. spol

Karre̱e̱ <‑s, ‑s> [ka​ˈreː] SAM. sr. spol

1. Karree (Viereck):

Karree

czworobok m. spol

2. Karree (Häuserblock):

Karree

kompleks m. spol budynków [w kształcie czworoboku]

3. Karree avstr. (Rippenstück):

Karree

żeberka mn.

Kạrren <‑s, ‑> [ˈkarən] SAM. m. spol

1. Karren (kleiner Wagen):

Karren

taczka ž. spol

2. Karren (Leiterwagen):

Karren

wóz m. spol drabiniasty

sich nicht vor jds Karren spannen lassen pog.

nie dawać [dov. obl. dać] się komuś wykorzystywać

jdm an den Karren fahren pog.

zjechać kogoś pog.

den Karren [für jdn] aus dem Dreck ziehen

załatwić [za kogoś] sprawę

3. Karren slabš. (Auto):

Karren

wóz[ek] m. spol pog.