Prevodi za „odmawiali“ v slovarju poljsko » nemški

I . odmawiać <‑ia; dov. obl. odmówić> [odmavjatɕ] GLAG. nepreh. glag. (nie zgadzać się)

odmawiać

ablehnen

II . odmawiać <‑ia; dov. obl. odmówić> [odmavjatɕ] GLAG. preh. glag.

1. odmawiać pog. (rezygnować):

odmawiać wizytę, spotkanie

absagen

2. odmawiać REL.:

odmawiać modlitwę

ein Gebet sprechen

3. odmawiać (nie udzielać):

odmawiać komuś czegoś

jdm etw verweigern

odmawiać zrobienia czegoś

verweigern, etw zu tun

odmawiać zgody/posłuszeństwa

die Erlaubnis/den Gehorsam verweigern

4. odmawiać več. nedov. obl. (negować):

odmawiać komuś prawa do czegoś

jdm das Recht zu etw absprechen

odmawiać komuś talentu/rozumu

jdm Talent/Verstand absprechen

fraza:

nerwy/nogi odmawiają mi posłuszeństwa

meine Nerven m. spol mn. /meine Beine ntpl versagen mir den Dienst

odmawiać sobie czegoś

sich daj. etw versagen [o. nicht gönnen]

I . obmawiać <‑ia; pret. ‑aj; dov. obl. obmówić> [obmavjatɕ] GLAG. preh. glag. pog.

1. obmawiać (oczerniać kogoś):

obmawiać

schlecht machen

obmawiać

lästern pog.

Ela każdego potrafiła obmówić

Ella verstand es, jeden schlecht zu machen

2. obmawiać (przedyskutować):

obmawiać

besprechen

musimy obmówić ten problem

wir müssen dieses Problem besprechen

obmawiać szczegóły projektu

die Einzelheiten des Projekts besprechen

II . obmawiać <‑ia; pret. ‑aj; dov. obl. obmówić> [obmavjatɕ] GLAG. povr. glag. več. nedov. obl. pog. (oczerniać się nawzajem)

obmawiać

sich tož. [o. einander] schlecht machen

obmawiać

über einander lästern pog.

odmarzać <‑za> [odmarzatɕ] GLAG., odmarznąć [odmarznoɲtɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl.

1. odmarzać:

odmarzać (rozmrażać się) (mięso, masło)

auftauen

2. odmarzać:

odmarzać (stawać się drożnym) (rzeka)

abtauen

I . odmachać [odmaxatɕ] dov. obl., odmachnąć [odmaxnoɲtɕ] dov. obl., odmachiwać [odmaxivatɕ] <‑chuje; pret. ‑chuj> GLAG. nepreh. glag. pog. (machać ręką)

odmachać

zurückwinken

odmachiwać ludziom w przejeżdżającym pociągu

den Menschen in dem vorbeifahrenden Zug zurückwinken

II . odmachać [odmaxatɕ] dov. obl., odmachnąć [odmaxnoɲtɕ] dov. obl., odmachiwać [odmaxivatɕ] <‑chuje; pret. ‑chuj> GLAG. preh. glag. pog.

1. odmachać (zrobić coś byle jak):

odmachać

hinhauen slabš. pog.

szybko odmachał wszystkie zadania domowe

er haute schnell alle Hausaufgaben hin slabš. pog.

2. odmachać (przejść szybko):

odmachać

einen Weg schnell zurücklegen

w pięć minut odmachnąłem drogę z kościoła do domu

ich brauchte nur fünf Minuten von der Kirche nach Hause

III . odmachać [odmaxatɕ] dov. obl., odmachnąć [odmaxnoɲtɕ] dov. obl., odmachiwać [odmaxivatɕ] <‑chuje; pret. ‑chuj> GLAG. povr. glag. pog. (machać ręką w obronie)

odmachać

mit Handbewegungen abwehren [o. fortjagen]

odmachać

zurückschlagen

odmachiwał się od rozdrażnionych os

er wehrte die aufgebrachten Wespen mit Handbewegungen ab

zaatakowany bez zastanowienia odmachnął się

der Angegriffene m. spol schlug ohne nachzudenken zurück

I . odmaczać <‑cza; pret. ‑aj; dov. obl. odmoczyć> [odmatʃatɕ] GLAG. preh. glag.

odmaczać

aufweichen

odmaczać

einweichen

odmoczyć przyschniętą patelnię

eine verkrustete Pfanne einweichen

odmoczyć odciski

Hühneraugen aufweichen

II . odmaczać <‑cza; pret. ‑aj; dov. obl. odmoczyć> [odmatʃatɕ] GLAG. povr. glag.

odmaczać

aufgeweicht [o. eingeweicht] werden

garnek z zaschniętymi resztkami jedzenia musi się odmoczyć

der Topf m. spol mit den angetrockneten Essensresten muss eingeweicht werden

domawiać <‑wia; dov. obl. domówić> [domavjatɕ] GLAG. preh. glag. pog.

1. domawiać (powiedzieć do końca):

domawiać

ausreden

2. domawiać (uzgodnić):

domawiać

festlegen

domawiać

bestimmen

nie zdążył domówić wszystkiego

er konnte nicht alles festlegen

I . namawiać <‑ia; dov. obl. namówić> [namavjatɕ] GLAG. preh. glag.

namawiać kogoś do czegoś

jdn zu etw überreden

II . namawiać <‑ia; dov. obl. namówić> [namavjatɕ] GLAG. povr. glag.

1. namawiać (nakłaniać się wzajemnie):

namawiać

einander zureden

2. namawiać pog. (zmawiać się):

namawiać

etw abmachen [o. ausmachen] [o. absprechen]

namawiać

sich tož. absprechen

I . pomawiać <‑ia; dov. obl. pomówić> [pomavjatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

pomawiać kogoś o coś

jdn einer S. rod. beschuldigen

pomówić kogoś o to, że...

jdm nachsagen, dass ...

pomówić kogoś o to, że...

jdm unterstellen, dass ...

II . pomawiać <‑ia; dov. obl. pomówić> [pomavjatɕ] GLAG. povr. glag. ur. jez.

pomawiać

sich [o. einander] beschuldigen

I . wymawiać <‑ia; dov. obl. wymówić> [vɨmavjatɕ] GLAG. preh. glag.

1. wymawiać (wypowiadać):

wymawiać dźwięk, głoskę

aussprechen

wymawiać nazwę, wyraz

[aus]sprechen

wymawiać zaklęcie

eine Zauberformel aussprechen

nie móc słowa wymówić

kein Wort aussprechen können

tego nie da się wymówić

das lässt sich nicht aussprechen

wymówić coś z naciskiem

etw mit Nachdruck aussprechen

wymówić coś w złą godzinę

etw zur falschen Zeit sagen

2. wymawiać (wypominać):

wymawiać komuś coś

jdm etw vorhalten

3. wymawiać (rozwiązywać):

wymawiać komuś umowę pracy/najmu

jdm den Arbeits-/Mietvertrag kündigen

II . wymawiać <‑ia; dov. obl. wymówić> [vɨmavjatɕ] GLAG. povr. glag. (wzbraniać się)

wymawiać się czymś

sich tož. mit etw herausreden pog.

wymawiać się od czegoś

sich tož. vor etw drücken

wymawiać się od czegoś

Ausflüchte machen

I . zamawiać <‑ia; dov. obl. zamówić> [zamavjatɕ] GLAG. preh. glag.

1. zamawiać (zlecać przygotowanie, dostarczenie):

zamawiać

in Auftrag geben

zamawiać

bestellen

zamawiać meble, ubranie, towar

bestellen

zamówić stolik w restauracji

einen Tisch im Restaurant vorbestellen

2. zamawiać (umawiać się):

zamawiać

ausmachen

zamawiać

vereinbaren

zamawiać wizytę

einen [Besuchs]termin ausmachen

II . zamawiać <‑ia; dov. obl. zamówić> [zamavjatɕ] GLAG. povr. glag. (zapowiedzieć się)

zamawiać

sich tož. ankündigen

odmakać <‑ka; pret. ‑kaj; dov. obl. odmoknąć> [odmakatɕ] GLAG. nepreh. glag. pog.

odmakać

weich werden

odmakać

aufweichen

rozmawiać <‑ia> [rozmavjatɕ] GLAG. nepreh. glag.

rozmawiać z kimś o czymś

mit jdm über etw tož. sprechen [o. reden pog. ]

rozmawiać z kimś o czymś

sich tož. mit jdm über etw tož. unterhalten

rozmawiać przez telefon

telefonieren

nie rozmawiamy ze sobą

wir sprechen [o. reden pog. ] nicht miteinander

rozmawiać o wszystkim i o niczym

über Gott und die Welt reden

fraza:

rozmawiać z kimś jak gęś z prosięciem

zwei verschiedene Sprachen sprechen

udamawiać [udamavjatɕ]

udamawiać → udomawiać

glej tudi udomawiać

udomawiać <‑ia; pret. ‑aj> [udomavjatɕ], udomowiać [udomovjatɕ], udomowić [udomovitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. ur. jez.

udomawiać

domestizieren

udomawiać

zähmen

udomawiać psa

einen Hund zähmen

udomawiać <‑ia; pret. ‑aj> [udomavjatɕ], udomowiać [udomovjatɕ], udomowić [udomovitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. ur. jez.

udomawiać

domestizieren

udomawiać

zähmen

udomawiać psa

einen Hund zähmen

poumawiać [poumavjatɕ]

poumawiać dov. obl. od umawiać

glej tudi umawiać

I . umawiać <‑ia; dov. obl. umówić> [umavjatɕ] GLAG. preh. glag.

1. umawiać (organizować spotkanie):

umawiać kogoś z kimś

jdn mit jdm verabreden

umawiać kogoś z kimś

für jdn ein Treffen mit jdm ausmachen

sekretarka umówiła kandydata na rozmowę w sprawie pracy

die Sekretärin ž. spol vereinbarte mit dem Kandidaten einen Termin für ein Bewerbungsgespräch

2. umawiać (ustalać):

umówić coś z kimś

etw mit jdm ausmachen

czekam na umówiony telefon

ich erwarte ein angekündigtes Telefongespräch

II . umawiać <‑ia; dov. obl. umówić> [umavjatɕ] GLAG. povr. glag.

1. umawiać (zaplanować spotkanie z kimś):

umawiać się z kimś na spotkanie

sich tož. mit jdm [zu einem Treffen] verabreden

2. umawiać (porozumieć się):

umawiać się z kimś co do ceny [lub o cenę]

sich daj. mit jdm über den Preis einig werden

umawiać się z kimś co do ceny [lub o cenę]

mit jdm einen Preis verabreden