Prevodi za „rozłączeni“ v slovarju poljsko » nemški

rozliczenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [rozlitʃeɲe] SAM. sr. spol FINAN.

rozliczenie

Abrechnung ž. spol

rozliczenie

Verrechnung ž. spol

rozliczenie bezgotówkowe

Clearing sr. spol

rozliczenie bezgotówkowe

Verrechnung gegenseitiger Geldforderungen

rozliczenie gotówkowe

Verrechnung in bar

rozliczenie kosztów

Kostenabrechnung ž. spol

rozliczenie kwartalne

Quartalsabrechnung ž. spol

rozliczny [rozlitʃnɨ] PRID. ur. jez.

rozliczny

zahlreich

rozliczeniowy [rozlitʃeɲovɨ] PRID. FINAN.

rozliczeniowy

Abrechnungs-

rozliczeniowy

Verrechnungs-

okres rozliczeniowy

Abrechnungszeitraum m. spol

rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy

[Bank]konto sr. spol

rozłączny [rozwontʃnɨ] PRID. LINGV.

zdanie rozłączne

disjunktiver [o. ausschließender] Satz m. spol

I . rozliczać <‑cza; dov. obl. rozliczyć> [rozlitʃatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozliczać:

rozliczać EKON, FINAN.

berechnen

rozliczać EKON, FINAN.

verrechnen

rozliczać koszty remontu

die Renovierungskosten abrechnen

rozliczać delegację

Dienstreisekosten abrechnen

rozliczać kogoś z pieniędzy

mit jdm [das Geld] abrechnen

2. rozliczać ADMIN. JEZ.:

rozliczać

Rechenschaft fordern

rozliczyć pracownika z powierzonych zadań

von dem Angestellten fordern, dass er Rechenschaft über die ihm übertragenen Aufgaben ablegt

II . rozliczać <‑cza; dov. obl. rozliczyć> [rozlitʃatɕ] GLAG. povr. glag.

1. rozliczać:

rozliczać EKON, FINAN.

abrechnen

rozliczać się z kimś

mit jdm abrechnen

rozliczać się z czegoś

etw tož. abrechnen

2. rozliczać fig. ur. jez.:

rozliczać

abrechnen

rozliczyć się z przeszłością

mit der Vergangenheit abrechnen

rozliczyć [rozlitʃɨtɕ]

rozliczyć dov. obl. od rozliczać

glej tudi rozliczać

I . rozliczać <‑cza; dov. obl. rozliczyć> [rozlitʃatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozliczać:

rozliczać EKON, FINAN.

berechnen

rozliczać EKON, FINAN.

verrechnen

rozliczać koszty remontu

die Renovierungskosten abrechnen

rozliczać delegację

Dienstreisekosten abrechnen

rozliczać kogoś z pieniędzy

mit jdm [das Geld] abrechnen

2. rozliczać ADMIN. JEZ.:

rozliczać

Rechenschaft fordern

rozliczyć pracownika z powierzonych zadań

von dem Angestellten fordern, dass er Rechenschaft über die ihm übertragenen Aufgaben ablegt

II . rozliczać <‑cza; dov. obl. rozliczyć> [rozlitʃatɕ] GLAG. povr. glag.

1. rozliczać:

rozliczać EKON, FINAN.

abrechnen

rozliczać się z kimś

mit jdm abrechnen

rozliczać się z czegoś

etw tož. abrechnen

2. rozliczać fig. ur. jez.:

rozliczać

abrechnen

rozliczyć się z przeszłością

mit der Vergangenheit abrechnen

I . rozłączać <‑cza; dov. obl. rozłączyć> [rozwontʃatɕ] GLAG. preh. glag.

rozłączać kable, walczących

trennen

rozłączać rodzinę, zakochanych

trennen

rozłączać rodzinę, zakochanych

auseinander reißen

II . rozłączać <‑cza; dov. obl. rozłączyć> [rozwontʃatɕ] GLAG. povr. glag.

1. rozłączać:

rozłączać (rwać się) (kable)

sich tož. lösen

rozłączać (rwać się) (kable)

getrennt werden

2. rozłączać (tracić połączenie telefoniczne):

rozłączać

auflegen

proszę się nie rozłączać

bleiben Sie bitte dran

dlaczego się rozłączyłaś?

wieso hast du aufgelegt?

rozłączyć [rozwontʃɨtɕ]

rozłączyć dov. obl. od rozłączać

glej tudi rozłączać

I . rozłączać <‑cza; dov. obl. rozłączyć> [rozwontʃatɕ] GLAG. preh. glag.

rozłączać kable, walczących

trennen

rozłączać rodzinę, zakochanych

trennen

rozłączać rodzinę, zakochanych

auseinander reißen

II . rozłączać <‑cza; dov. obl. rozłączyć> [rozwontʃatɕ] GLAG. povr. glag.

1. rozłączać:

rozłączać (rwać się) (kable)

sich tož. lösen

rozłączać (rwać się) (kable)

getrennt werden

2. rozłączać (tracić połączenie telefoniczne):

rozłączać

auflegen

proszę się nie rozłączać

bleiben Sie bitte dran

dlaczego się rozłączyłaś?

wieso hast du aufgelegt?

narzeczeni [naʒetʃeɲi] SAM.

narzeczeni mn. < rod. mn. ‑czonych> prid. sklan. obl.:

narzeczeni

Verlobten mn.

narzeczeni

Brautpaar sr. spol

złączenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [zwontʃeɲe] SAM. sr. spol

1. złączenie (czynność):

złączenie

Verbinden sr. spol

2. złączenie več. lp ASTRON:

złączenie

Konjunktion ž. spol

3. złączenie nav. v mn. TEH.:

złączenie

Verbindung ž. spol

I . rozluźniać <‑ia> [rozluʑɲatɕ], rozluźnić [rozluʑɲitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

rozluźniać kołnierzyk, pasek, mięśnie:

rozluźniać

lockern

ćwiczenia rozluźniające

Lockerungsübungen ž. spol mn.

II . rozluźniać <‑ia> [rozluʑɲatɕ], rozluźnić [rozluʑɲitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

rozluźniać (człowiek)

sich tož. entspannen

rozluźniać (człowiek)

relaxen

rozluźniać (związki)

sich tož. lockern

rozluźniać (związki)

locker werden

rozlewnia <rod. ‑ni, mn. ‑ie> [rozlevɲa] SAM. ž. spol

rozlewnia TEH.

Abfüllbetrieb m. spol

rozlewnia (urządzenie)

Abfüllanlage ž. spol

rozlewnia wód mineralnych

Mineralwasserabfüllanlage ž. spol

rozlec się [rozlets ɕe] dov. obl., rozlegnąć się [rozlegnoɲtɕ ɕe] dov. obl., rozlegać się [rozlegatɕ ɕe] <‑ga się> GLAG. povr. glag. ur. jez.

rozlec się

ertönen

rozlec się

erklingen

rozległ się dzwonek na przerwę

das Pausenklingeln sr. spol ertönte