I . zapalać <‑la; dov. obl. zapalić> [zapalatɕ] GLAG. preh. glag.
1. zapalać (rozniecać ogień):
-
pocisk zapalający VOJ.
-
Brandgeschoss sr. spol
3. zapalać (pozwalać, aby się świeciło):
-
anknipsen pog.
4. zapalać (pozwalać, aby się paliło):
II . zapalać <‑la; dov. obl. zapalić> [zapalatɕ] GLAG. povr. glag.
2. zapalać (włączać się):
3. zapalać ur. jez. (zaczynać błyszczeć, lśnić):
4. zapalać ur. jez. (nabierać zapału, entuzjazmu):
5. zapalać ur. jez. (doświadczać silnych uczuć):
-
entflammen ur. jez.