Oxford-Hachette French Dictionary
contre-interrogatoire <mn. contre-interrogatoires>, contrinterrogatoire <mn. contrinterrogatoires> [kɔ̃tʀɛ̃teʀɔɡatwaʀ] SAM. m. spol
interrogatoire [ɛ̃tɛʀɔɡatwaʀ] SAM. m. spol
I. interroga|teur (interrogatrice) [ɛ̃tɛʀɔɡatœʀ, tʀis] PRID.
interrogateur regard, ton:
- interrogateur (interrogatrice)
-
II. interroga|teur (interrogatrice) [ɛ̃tɛʀɔɡatœʀ, tʀis] SAM. m. spol (ž. spol)
interrogation [ɛ̃tɛʀɔɡasjɔ̃] SAM. ž. spol
1. interrogation (de témoin, soi-même):
-
- questioning (sur about)
2. interrogation LINGV.:
3. interrogation ŠOL.:
4. interrogation RAČ.:
- interrogation à distance TELEKOM.
-
interrogat|if (interrogative) [ɛ̃tɛʀɔɡatif, iv] PRID. LINGV.
rogatoire [ʀɔɡatwaʀ] PRID.
- commission rogatoire PRAVO
-
dérogatoire [deʀɔɡatwaʀ] PRID.
I. interroger [ɛ̃tɛʀɔʒe] GLAG. preh. glag.
1. interroger (questionner):
2. interroger (consulter):
- interroger ordinateur
-
3. interroger ŠOL. professeur:
- interroger élève
-
interrogeable [ɛ̃tɛʀɔʒabl] PRID.
obligatoire [ɔbliɡatwaʀ] PRID.
1. obligatoire dobes.:
2. obligatoire (inévitable):
v slovarju PONS
contre-interrogatoire [kɔ̃tʀɛ̃tɛʀɔgatwaʀ] SAM. m. spol
interrogatoire [ɛ̃teʀɔgatwaʀ] SAM. m. spol (de la police)
I. interrogateur (-trice) [ɛ̃teʀɔgatœʀ, -tʀis] PRID.
- interrogateur (-trice)
-
II. interrogateur (-trice) [ɛ̃teʀɔgatœʀ, -tʀis] SAM. m., ž. spol
- interrogateur (-trice)
-
interrogatif (-ive) [ɛ̃teʀɔgatif, -iv] PRID.
1. interrogatif air, regard:
- interrogatif (-ive)
-
2. interrogatif LINGV.:
- interrogatif (-ive)
-
interrogative [ɛ̃teʀɔgativ] SAM. ž. spol
interrogatif [ɛ̃teʀɔgatif] SAM. m. spol
interrogation [ɛ̃teʀɔgasjɔ̃] SAM. ž. spol
1. interrogation (question):
2. interrogation ŠOL.:
3. interrogation (action de questionner):
I. interroger [ɛ̃teʀɔʒe] GLAG. preh. glag.
1. interroger (questionner):
2. interroger (consulter):
- interroger banque de données, répondeur
-
3. interroger (examiner):
- interroger conscience
-
II. interroger [ɛ̃teʀɔʒe] GLAG. povr. glag.
- s'interroger sur qn/qc
-
ininterrompu(e) [inɛ̃teʀɔ̃py] PRID.
contre-interrogatoire [ko͂tʀɛ͂tɛʀɔgatwaʀ] SAM. m. spol
interrogatoire [ɛ͂teʀɔgatwaʀ] SAM. m. spol (de la police)
I. interrogateur (-trice) [ɛ͂teʀɔgatœʀ, -tʀis] PRID.
- interrogateur (-trice)
-
II. interrogateur (-trice) [ɛ͂teʀɔgatœʀ, -tʀis] SAM. m., ž. spol
- interrogateur (-trice)
-
interrogation [ɛ͂teʀɔgasjo͂] SAM. ž. spol
1. interrogation (question):
2. interrogation ŠOL.:
3. interrogation (action de questionner):
interrogatif [ɛ͂teʀɔgatif] SAM. m. spol
interrogatif (-ive) [ɛ͂teʀɔgatif, -iv] PRID.
1. interrogatif air, regard:
- interrogatif (-ive)
-
2. interrogatif LINGV.:
- interrogatif (-ive)
-
interrogative [ɛ͂teʀɔgativ] SAM. ž. spol
I. interroger [ɛ͂teʀɔʒe] GLAG. preh. glag.
1. interroger (questionner):
2. interroger (consulter):
- interroger banque de données, répondeur
-
3. interroger (examiner):
- interroger conscience
-
II. interroger [ɛ͂teʀɔʒe] GLAG. povr. glag.
- s'interroger sur qn/qc
-
ininterrompu(e) [inɛ͂teʀo͂py] PRID.
| j' | interroge |
|---|---|
| tu | interroges |
| il/elle/on | interroge |
| nous | interrogeons |
| vous | interrogez |
| ils/elles | interrogent |
| j' | interrogeais |
|---|---|
| tu | interrogeais |
| il/elle/on | interrogeait |
| nous | interrogions |
| vous | interrogiez |
| ils/elles | interrogeaient |
| j' | interrogeai |
|---|---|
| tu | interrogeas |
| il/elle/on | interrogea |
| nous | interrogeâmes |
| vous | interrogeâtes |
| ils/elles | interrogèrent |
| j' | interrogerai |
|---|---|
| tu | interrogeras |
| il/elle/on | interrogera |
| nous | interrogerons |
| vous | interrogerez |
| ils/elles | interrogeront |
PONS OpenDict
Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?
Prosimo, pošljite nam nov vnos za PONS OpenDict. Oddane predloge pregleda uredniška ekipa PONS in jih ustrezno vključi v rezultate.
Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)
Preiščite slovar
- linguiste
- linguistique
- linguistiquement
- liniment
- lino
- linterrogatoire
- lion
- lionceau
- lionne
- lipase
- lipide