Prevodi za „enschuldigen“ v slovarju nemško » poljski

I . entschụldigen* [ɛnt​ˈʃʊldɪgən] GLAG. nepreh. glag. (als Höflichkeitsformel)

entschuldigen Sie, können Sie mir sagen, ...

przepraszam, czy może mi pan/pani powiedzieć,...

Sie müssen [schon] entschuldigen, ...

proszę wybaczyć, że...

entschuldigen Sie bitte!

przepraszam [bardzo]!

II . entschụldigen* [ɛnt​ˈʃʊldɪgən] GLAG. preh. glag.

1. entschuldigen (jds Fehler, Versäumnisse begründen):

jdn entschuldigen

usprawiedliwić kogoś

das ist durch nichts zu entschuldigen

tego nie da się niczym usprawiedliwić

(verzeihlich machen) etw entschuldigen (Umstand, Tatsache)

tłumaczyć [dov. obl. wy‑] coś

2. entschuldigen SCHULE (als abwesend melden):

jdn [bei jdm] entschuldigen

usprawiedliwić czyjąś nieobecność [przed kimś]

ich möchte das Fehlen meines Sohnes entschuldigen

chciałbym usprawiedliwić nieobecność mojego syna

3. entschuldigen (Verständnis zeigen):

bitte entschuldigen Sie mich einen Moment

proszę mi wybaczyć na moment [lub momencik]

III . entschụldigen* [ɛnt​ˈʃʊldɪgən] GLAG. povr. glag.

1. entschuldigen (sich rechtfertigen):

sich [bei jdm] entschuldigen

tłumaczyć [dov. obl. wy‑] się [przed kimś]

ich möchte mich bei Ihnen für meine Verspätung entschuldigen

chciałbym przeprosić pana/panią za moje spóźnienie

2. entschuldigen (um Verzeihung bitten):

meine Frau lässt sich entschuldigen

moja żona ž. spol prosi o wybaczenie

3. entschuldigen SCHULE:

entschuldigen (sich abwesend melden) (Schüler)

usprawiedliwiać [dov. obl. usprawiedliwić] się

ạn|schuldigen [ˈanʃʊldɪgən] GLAG. preh. glag. ur. jez.

jdn einer Sache rod. [o. wegen einer Sache] anschuldigen

oskarżać [dov. obl. oskarżyć] kogoś [o coś]

entschụldigend PRID.

entschuldigend

przepraszający

entschuldigend

skruszony

beschụldigen* [bə​ˈʃʊldɪgən] GLAG. preh. glag. a. PRAVO

jdn [einer Sache rod.] beschuldigen

obwiniać [dov. obl. obwinić] kogoś [o coś]

jdn des Diebstahls beschuldigen

obwiniać kogoś o kradzież

man hat ihn beschuldigt Geld gestohlen zu haben

obwiniono go o kradzież pieniędzy

Ụnschuldige(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> SAM. mf dekl wie prid.

Unschuldige

niewinny(-a) m. spol (ž. spol)