Prevodi za „kanie“ v slovarju nemško » poljski

(Skoči na poljsko » nemški)

kạnnte [ˈkantə] GLAG. preh. glag.

kannte pret. von kennen

glej tudi kennen

kẹnnen <kennt, kannte, gekannt> [ˈkɛnən] GLAG. preh. glag.

1. kennen (mit jdm/etw bekannt sein):

kennen

znać

kennen Sie Herrn X?

czy zna pan/pani pana X?

kennen Sie ihren Namen?

czy zna pan/pani jej nazwisko?

sie kennt ihn von früher

ona zna go nie od wczoraj

ich kenne sie vom Sehen

znam ją [lub ich] [lub je] z widzenia

sich kennen

znać się

wir kennen uns schon

my już się znamy

kennst du mich noch?

pamiętasz mnie jeszcze?

sie kennt uns nicht mehr

ona już nas nie zna

alle kennen sie als zuverlässige Kollegin

wszyscy znają ją jako niezawodną koleżankę

so kenne ich sie gar nicht

nie znam jej z tej strony

wie ich ihn/sie kenne ...

o ile go/ją znam...

jdn nicht kennen wollen

nie chcieć kogoś znać

er kennt kein Erbarmen

on nie wie co to litość

da kenne ich nichts! pog.

nic mnie nie powstrzyma!

das kennen wir schon slabš. pog.

to nie jest dla nas nic nowego iron.

sich vor Zorn nicht mehr kennen

nie posiadać się ze złości

2. kennen (mit jdm/etw bekannt werden):

kennen lernen Person, Land, Kultur

poznawać [dov. obl. poznać]

ich habe ihn in Berlin kennen gelernt

poznałem go w Berlinie

ich freue mich, Sie kennen zu lernen! [o. es freut mich Sie kennen zu lernen]

miło mi pana/panią poznać!

die Einführung dient dazu die Methoden kennen zu lernen

wprowadzenie sr. spol służy do tego, aby poznać metody

sich kennen lernen

poznawać [dov. obl. poznać] się

der wird mich noch kennen lernen! pog.

ten mnie jeszcze popamięta! pog.

kạnten [ˈkantən] GLAG. preh. glag.

1. kanten (auf die Kante stellen):

kanten

stawiać [dov. obl. postawić] kantem

2. kanten ŠPORT (Kanten der Skier einsetzen):

kanten

jeździć na kantach

kanten

hamować kantami

kạntig PRID.

1. kantig (mit scharfen Kanten):

kantig Holz, Felsblock

kanciasty

2. kantig (markant):

kantig Kinn, Gesicht

ostro zarysowany

Kạnne <‑, ‑n> [ˈkanə] SAM. ž. spol

1. Kanne (Kaffeekanne, Teekanne):

Kanne

dzbanek m. spol

volle Kanne pog.

pełną parą

jdn in die Kanne steigen lassen

nakłaniać [dov. obl. nakłonić] kogoś do picia

2. Kanne (Gießkanne):

Kanne

konewka ž. spol

3. Kanne (Milchkanne):

Kanne

bańka ž. spol na mleko

Kạnzel <‑, ‑n> [ˈkantsəl] SAM. ž. spol

1. Kanzel (in der Kirche):

Kanzel

ambona ž. spol

Kanzel

kazalnica ž. spol

von der Kanzel herab predigen

wygłaszać [dov. obl. wygłosić] kazanie z ambony

2. Kanzel AERO (Pilotenraum):

Kanzel

kabina ž. spol pilotów

Kạnten <‑s, ‑> [ˈkantən] SAM. m. spol sevnem. (Brotkanten)

Kanten

przylepka ž. spol

Kanten

piętka ž. spol chleba

Kanu̱te (Kanutin) <‑n, ‑n; ‑, ‑nen> [ka​ˈnuːtə] SAM. m. spol (ž. spol) ŠPORT

Kanute (Kanutin)

kajakarz(-rka) m. spol (ž. spol)

Kana̱ke (Kana̱kin) <‑n, ‑n; ‑, ‑nen> [ka​ˈnaːkə] SAM. m. spol (ž. spol)

1. Kanake (Südsseeinsulaner):

Kanake (Kana̱kin)

Polinezyjczyk(-jka) m. spol (ž. spol)

2. Kanake slabš. pog. (Ausländer türkischer Herkunft):

Kanake (Kana̱kin)

obraźliwe określenie ludzi pochodzenia tureckiego mieszkających w Niemczech

Kạndis <‑, brez mn. > [ˈkandɪs] SAM. m. spol, Kạndiszucker [ˈkandɪstsʊkɐ] SAM. m. spol <‑s, brez mn. >

Kandis

cukier m. spol kandyzowany

Kandis

kandyz m. spol

Kano̱ne <‑, ‑n> [ka​ˈnoːnə] SAM. ž. spol

1. Kanone (Geschütz):

Kanone

działo sr. spol

Kanone

armata ž. spol

unter aller Kanone sein pog.

być poniżej wszelkiej krytyki

mit Kanonen auf Spatzen schießen pog.

strzelać z grubej rury [lub z armaty do wróbli]

2. Kanone šalj. pog. (Revolver):

Kanone

spluwa ž. spol pog.

3. Kanone pog. (Könner):

Kanone

spec m. spol pog.

Kanü̱le <‑, ‑n> [ka​ˈnyːlə] SAM. ž. spol MED.

1. Kanüle (Hohlnadel):

Kanüle

igła ž. spol do strzykawki

2. Kanüle (Röhrchen):

Kanüle

rurka ž. spol odprowadzająca

Kante SAM.

Geslo uporabnika

Kante (Gegend) ž. spol pog.

okolica ž. spol

ich wohne in/komme aus dieser Kante pog.

mieszkam w/pochodzę z tej okolicy