Prevodi za „schwankenden“ v slovarju nemško » poljski

schwạnken [ˈʃvaŋkən] GLAG. nepreh. glag.

1. schwanken +haben:

schwanken (sich schwingend bewegen) (Brücke, Gerüst)

chwiać [dov. obl. za‑] się

schwanken (Boden)

uginać [dov. obl. ugiąć] się

das Eis schwankte unter unseren Füßen

lód m. spol uginał się pod naszymi nogami

das Gerüst geriet ins Schwanken

rusztowanie sr. spol zaczęło się chwiąć

2. schwanken +sein:

schwanken (wanken) (Mensch)

iść [dov. obl. pójść] chwiejnym krokiem

schwanken (wanken) (Mensch)

zataczać się

3. schwanken +haben:

schwanken (sich verändern) (Preis, Temperatur)

wahać się

4. schwanken +haben (unentschlossen sein):

schwanken

wahać [dov. obl. za‑] się

ich schwanke noch, ob ...

waham się jeszcze, czy...

sie schwankte zwischen Zorn und Bewunderung

nie wiedziała, czy odczuwać gniew, czy też podziw

schwạnkend PRID.

1. schwankend:

schwankend Bewegung, Charakter

chwiejny

schwankend Preise

zmienny

mit schwankendem Schritt

chwiejnym krokiem

2. schwankend (zögernd):

schwankend

wahający się