Prevodi za „zerbrochenen“ v slovarju nemško » poljski

I . zerbrẹchen* GLAG. preh. glag. irr

zerbrechen

tłuc [dov. obl. s‑]

zerbrechen

rozbijać [dov. obl. rozbić]

fraza:

sich den Kopf [über etw] zerbrechen

łamać sobię głowę [nad czymś] fig

II . zerbrẹchen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. zerbrechen:

zerbrechen (in Stücke zerfallen) (Vase)

stłuc się

2. zerbrechen fig:

zerbrechen (auseinander gehen) (Ehe)

rozsypywać [dov. obl. rozsypać] się fig pog.

ihre Ehe ist an Kleinigkeiten zerbrochen

ich małżeństwo sr. spol rozpadło się przez drobnostki pog.

er ist an der Trennung seelisch zerbrochen ur. jez.

przez to rozstanie [lub tę separację] rozsypał się psychicznie fig

zerbro̱chen GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

zerbrochen pp von zerbrechen

glej tudi zerbrechen

I . zerbrẹchen* GLAG. preh. glag. irr

zerbrechen

tłuc [dov. obl. s‑]

zerbrechen

rozbijać [dov. obl. rozbić]

fraza:

sich den Kopf [über etw] zerbrechen

łamać sobię głowę [nad czymś] fig

II . zerbrẹchen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. zerbrechen:

zerbrechen (in Stücke zerfallen) (Vase)

stłuc się

2. zerbrechen fig:

zerbrechen (auseinander gehen) (Ehe)

rozsypywać [dov. obl. rozsypać] się fig pog.

ihre Ehe ist an Kleinigkeiten zerbrochen

ich małżeństwo sr. spol rozpadło się przez drobnostki pog.

er ist an der Trennung seelisch zerbrochen ur. jez.

przez to rozstanie [lub tę separację] rozsypał się psychicznie fig