Prevodi za „Bronx“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

brona <rod. ‑ny, mn. ‑ny> [brona] SAM. ž. spol AGR.

brona

Egge ž. spol

brona kolczasta

Stachelwalze ž. spol

brona talerzowa

Telleregge ž. spol

brona talerzowa

Scheibenegge ž. spol

brona zębata

Zinkenegge ž. spol

I . bronić <‑ni; pret. broń> [broɲitɕ] GLAG. preh. glag.

1. bronić (walczyć w obronie):

bronić kogoś/czegoś [przed kimś/czymś]

jdn/etw [vor jdm/etw] schützen

bronić kogoś/czegoś [przed kimś/czymś]

jdn/etw [gegen jdn/etw] verteidigen

bronić czegoś do upadłego

etw bis zum Äußersten verteidigen

bronić tytułu ŠPORT

den Titel verteidigen

2. bronić (strzec):

bronić

[be]schützen

bronić

[be]hüten

bronić kogoś przed krytyką/niebezpieczeństwem

jdn vor Kritik/einer Gefahr schützen

bronić czegoś przed zniszczeniem

etw vor Zerstörung bewahren

bronić swoich interesów

seine Interessen verteidigen

broń Boże!

Gott behüte [o. bewahre] !

3. bronić (zabraniać):

bronić

verbieten

bronić

verwehren

bronić komuś wstępu

jdn den Zutritt verbieten [o. verwehren]

nikt ci tego nie broni

niemand verbietet dir das

4. bronić (odpierać zarzuty):

bronić swego zdania/stanowiska

seine Meinung/seinen Standpunkt verteidigen [o. behaupten]

bronić pracy magisterskiej/doktorskiej

seine Magister-/Doktorarbeit verteidigen

5. bronić (usprawiedliwiać):

bronić

rechtfertigen

II . bronić <‑ni; pret. broń> [broɲitɕ] GLAG. povr. glag.

1. bronić (walczyć w swojej obronie):

bronić

sich tož. verteidigen [o. wehren]

2. bronić (strzec się):

bronić się przed kimś/czymś

sich tož. vor jdm/etw hüten [o. gegen jdn/etw wehren]

bronić się przed czymś rękami i nogami pog.

sich mit Händen und Füssen gegen etwas wehren

3. bronić (odpierać zarzuty):

bronić się przed zarzutami

sich tož. gegen Vorwürfe verteidigen [o. zur Wehr setzen]

bronić się przed zarzutami

Vorwürfe zurückweisen

ona broni się w czerwcu (zdaje egzamin)

sie hat im Juni ihre Verteidigung [o. Disputation ur. jez. ]

4. bronić (usprawiedliwiać się):

bronić

sich tož. rechtfertigen

obrona <rod. ‑ny, brez mn. > [obrona] SAM. ž. spol

1. obrona (bronienie się):

obrona

Verteidigung ž. spol

obrona

Abwehr ž. spol

obrona

Defensive ž. spol

stanąć do obrony

sich tož. zur Wehr setzen

2. obrona (odpieranie zarzutów):

obrona

Verteidigung ž. spol

nie mam nic na swoją obronę

ich habe nichts zu meiner Verteidigung

stawać w obronie kogoś/czegoś

für jdn/etw eintreten

stawać w obronie kogoś/czegoś

etw verteidigen

3. obrona (ochrona):

obrona

Schutz m. spol

wał dla obrony przed powodzią

Hochwasserschutzdamm m. spol

4. obrona (egzamin):

obrona pracy magisterskiej/doktorskiej

Verteidigung ž. spol der Magisterarbeit/der Doktorarbeit

5. obrona PRAVO:

obrona konieczna [lub własna]

Notwehr ž. spol

w obronie własnej

in Notwehr

6. obrona VOJ. (t. adwokat):

obrona

Verteidigung ž. spol

obrona przeciwlotnicza

Luftabwehr ž. spol

obrona przeciwlotnicza

Luftschutz m. spol

7. obrona ŠPORT:

obrona

Verteidigung ž. spol

obrona

Abwehr ž. spol

obrona

Defensive ž. spol

obrona strefowa

Ball-Raum-Verteidigung ž. spol

obrona strefowa

Zonenverteidigung ž. spol

broda <rod. ‑dy, mn. ‑dy, rod. mn. bród> [broda] SAM. ž. spol

1. broda (część twarzy):

broda

Kinn sr. spol

pluć sobie w brodę

sich tož. über sich tož. selbst ärgern

pluć sobie w brodę

sich daj. Vorwürfe machen

2. broda (zarost):

broda

Bart m. spol

broić <broi; pret. brój; dov. obl. z‑> [broitɕ] GLAG. nepreh. glag. (płatać figle)

broić

Unfug anstellen [o. treiben]

broń <rod. broni, mn. bronie> [broɲ] SAM. ž. spol

1. broń več. lp:

broń (narzędzie walki)

Waffe ž. spol

broń (narzędzie walki)

Gewehr sr. spol

broń (zbiorowo)

Waffen ž. spol mn.

broń atomowa/jądrowa

Atom-/Kernwaffe ž. spol

broń biologiczna/chemiczna

biologische/chemische Waffe

broń konwencjonalna

konventionelle Waffe

broń krótka

Handfeuerwaffe ž. spol

broń masowego rażenia [lub masowej zagłady]

Massenvernichtungswaffe ž. spol

broń maszynowa

Maschinengewehr sr. spol

broń nuklearna

nukleare Waffe ž. spol

broń nuklearna

Kernwaffe ž. spol

broń palna

Schusswaffe ž. spol

broń palna

Feuerwaffe ž. spol

broń rakietowa

Raketenwaffe ž. spol

generał broni

Generaloberst m. spol

towarzysz broni

Waffenbruder m. spol

zawieszenie broni (przejściowo)

Waffenruhe ž. spol

zawieszenie broni (bezterminowo)

Waffenstillstand m. spol

chwytać za broń

zur Waffe greifen

rzuć broń!

Waffe fallen lassen!

składać [lub złożyć] broń

die Waffen niederlegen [o. strecken]

składać [lub złożyć] broń

sich ergeben [o. geschlagen geben]

2. broń brez mn. fig. (środek):

broń

Waffe ž. spol fig.

dać komuś broń do ręki

jdm eine Waffe aushändigen

wytrącić komuś broń z ręki

jdm die Waffe aus der Hand schlagen

zwalczać kogoś jego własną bronią

jdn mit seinen eigenen Waffen schlagen ur. jez.