Prevodi za „Nasalität“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

nasalać <‑la; dov. obl. nasolić> [nasalatɕ] GLAG. preh. glag. GASTR.

nasalać mięso

[ein]pökeln

nasalać ryby

einsalzen

nasalać ogórki

einlegen

nasolić kaczkę

die Ente [ein]pökeln

nasadzać <‑dza; pret. ‑aj; dov. obl. nasadzić> [nasadzatɕ] GLAG. nepreh. glag. pog.

1. nasadzać (przymocować coś):

nasadzać

aufsetzen

nasadzić uchwyt na kijek

den Griff auf den Stock setzen

2. nasadzać:

nasadzać TEH., ZOOL.

zum Brüten ansetzen

nasadzić kurę

eine Henne zum Brüten ansetzen

3. nasadzać samo v nedov. obl. pog. (posadzić kogoś):

nasadzać

viele Personen setzen [o. platzieren]

nasadzali gości w salonie

sie haben viele Gäste in den Salon gesetzt

wasalizm <rod. ‑u, loc ‑zmie, brez mn. > [vasalism] SAM. m. spol

wasalizm ZGOD. t. fig.:

wasalizm ur. jez.

Vasallentum sr. spol

nasada <rod. ‑dy, mn. ‑dy> [nasada] SAM. ž. spol

1. nasada (oprawa: noża, pilnika):

nasada

Messeransatz m. spol

2. nasada (nakładka):

nasada na czymś

Ansatz m. spol

nasada na czymś

Kopfstück(nt)

nasada na czymś

Schienenlasche ž. spol daj.

3. nasada BOT.:

nasada

Blattansatz m. spol

4. nasada LINGV.:

nasada

Sprechorgane ntpl

nasadka <rod. ‑ki, mn. ‑ki> [nasatka] SAM. ž. spol

nasadka

Aufsatz m. spol

nasiać [naɕatɕ]

nasiać dov. obl. od siać

glej tudi siać

I . siać <sieje; pret. siej> [ɕatɕ] GLAG. preh. glag.

1. siać (rzucać ziarno):

siać

säen

głupich nie sieją, sami się rodzą preg.

die Dummen m. spol mn. werden nicht gesät, sie wachsen von selbst (man trifft häufiger dumme als kluge Menschen)

kto wiatr sieje, zbiera burzę preg.

wer Wind sät, wird Sturm ernten preg.

2. siać fig. (szerzyć):

siać grozę, strach

verbreiten

siać panikę

auslösen

siać nienawiść

säen

siać nienawiść

schüren

siać zamęt, niepokój

stiften

II . siać <sieje; pret. siej> [ɕatɕ] GLAG. nepreh. glag. pog. (zgubić coś)

siać

verlieren

siać

liegenlassen

posiał gdzieś parasol

er hat irgendwo seinen Schirm liegenlassen

I . nastać <‑toi; pret. ‑tój> [nastatɕ]

nastać dov. obl. od nastawać

II . nastać <‑toi; pret. ‑tój> [nastatɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl. pog. (długo stać)

nastać

lange stehen [müssen]

nastać

sich tož. müde stehen

nastać

sich daj. die Beine in den Bauch [o. Leib] stehen

glej tudi nastawać

I . nastawać <‑taje; pret. ‑aj dov. obl. nastać> [nastavatɕ] GLAG. nepreh. glag.

nastawać (nadejść) (pora, czasy)

kommen

nastawać (nadejść) (pora, czasy)

anbrechen ur. jez.

nastawać (cisza)

eintreten

II . nastawać <‑taje; pret. ‑aj> [nastavatɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl.

1. nastawać pog. (domagać się usilnie):

nastawać na kogoś, by coś zrobił

auf jdn dringen [o. jdn drängen] , damit er etw tut

2. nastawać (zagrażać):

nastawać na czyjeś życie

jdm nach dem Leben trachten

III . nastawać <‑taje; pret. ‑aj> [nastavatɕ] GLAG. nepreh. glag., brezos. dov. obl. (zatrzymać się gdzieś w dużej liczbie)

nastawać

sich ansammeln

nastia <rod. ‑ii, mn. ‑ie> [nastja] SAM. ž. spol BIOL.

nastia

Nastie ž. spol