Prevodi za „Normalien“ v slovarju poljsko » nemški

normalnieć <‑eje; dov. obl. z‑> [normalɲetɕ] GLAG. nepreh. glag. ur. jez.

normalnieć

normal werden

normalnieć

zur Norm zurückkehren

normalnie [normalɲe] PRISL.

normalnie zachowywać się

normal

normalnie odbywać się, przebiegać

normal

normalnie odbywać się, przebiegać

erwartungsgemäß

normalka <rod. ‑ki, brez mn. > [normalka] SAM. ž. spol pog.

normalka

das Normalste sr. spol von der Welt pog.

normalny [normalnɨ] PRID.

1. normalny (przeciętny):

normalny stan rzeczy

Normal-

normalny tryb życia

normal

normalny tryb życia

gewöhnlich

2. normalny (standardowy):

normalny godziny odjazdu

regulär

normalny bilet

normal

normalny bilet

Normal-

3. normalny (prawidłowy):

normalny objaw, reakcja, wzrost

normal

normalny rozwój słuchu u dziecka

normale Entwicklung ž. spol des Gehörs des Kindes

4. normalny (zdrowy psychicznie):

normalny człowiek

normal

normalny człowiek

psychisch gesund

formalina <rod. ‑ny, brez mn. > [formalina] SAM. ž. spol KEM.

formalina

Formalin sr. spol

formalizm <rod. ‑u, loc ‑zmie, brez mn. > [formalism] SAM. m. spol t. ur. jez. t. FILOZ.

formalizm

Formalismus m. spol t. ur. jez.

przesadny formalizm

übertriebener Formalismus ur. jez.

normalność <rod. ‑ści, brez mn. > [normalnoɕtɕ] SAM. ž. spol

normalność

Normalität ž. spol

normatywny [normatɨvnɨ] PRID.

1. normatywny (regulujący):

normatywny akt

normativ

nauki normatywne

normative Wissenschaften ž. spol mn.

2. normatywny (ustalony):

normatywny czas pracy

Regel-

normatywny czas pracy

geregelt

I . normalizować <‑zuje; dov. obl. z‑> [normalizovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. normalizować (standaryzować):

normalizować produkcję, wymiary

norm[ier]en

2. normalizować (doprowadzać do normalnego stanu):

normalizować stosunki

normalisieren

II . normalizować <‑zuje; dov. obl. z‑> [normalizovatɕ] GLAG. povr. glag.

normalizować (wracać do normalnego stanu) (stosunki, sytuacja)

sich tož. normalisieren

normalizacja <rod. ‑ji, mn. ‑je> [normalizatsja] SAM. ž. spol

1. normalizacja (standaryzacja: procesów, wyrobów):

normalizacja

Norm[ier]ung ž. spol

2. normalizacja (unormowanie się: stosunków, sytuacji):

normalizacja

Normalisierung ž. spol

normalizator <rod. ‑a, mn. ‑orzy> [normalizator] SAM. m. spol

normalizator PRAVO, TEH.

Normer m. spol

nienormalnie [ɲenormalɲe] PRISL.

nienormalnie reagować:

nienormalnie

unnormal

nienormalnie

anormal

nienormalnie

abnorm[al]