Prevodi za „dokončiť“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

dokonanie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [dokonaɲe] SAM. sr. spol (sukces)

dokonanie

Leistung ž. spol

dokonany [dokonanɨ] PRID.

1. dokonany (urzeczywistniony):

dokonany

vollendet

dokonany

vollbracht

postawić kogoś przed faktem dokonanym

jdn vor eine vollendete Tatsache stellen fig.

2. dokonany LINGV.:

dokonany

perfektiv

czasownik dokonany

vollendetes Verb sr. spol

czasownik dokonany

perfektives Verbum sr. spol

dokonać [dokonatɕ]

dokonać dov. obl. od dokonywać

glej tudi dokonywać

I . dokonywać <‑nuje; dov. obl. dokonać> [dokonɨvatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. dokonywać (urzeczywistniać):

dokonywać

vollbringen

dokonywać

verüben

dokonać agresji

einen Angriff verüben

dokonać czynności prawnej PRAVO

ein Rechtsgeschäft abschließen

dokonać ekspertyzy

etw begutachten

dokonać morderstwa

einen Mord begehen [o. verüben]

dokonać odkrycia

eine Entdeckung machen

dokonać odkrycia

etw entdecken

dokonać operacji

eine Operation durchführen

dokonać wynalazku

etw erfinden

dokonać przestępstwa

eine Straftat begehen

dokonać wielkiego dzieła

ein großes Werk vollbringen

dokonać wyboru

eine Wahl treffen

dokonać zamachu na kogoś

ein Attentat auf jdn verüben

dokonywać cudów

Wunder vollbringen

coś dokonuje reszty

etw macht etw tož. zunichte

coś dokonuje reszty

etw gibt etw daj. den Rest

2. dokonywać (dokańczać):

dokonać dzieła

ein Werk vollenden

dokonać żywota ur. jez.

sein Leben vollenden ur. jez.

II . dokonywać <‑nuje; dov. obl. dokonać> [dokonɨvatɕ] GLAG. povr. glag.

dokonywać (reformy)

herbeigeführt werden

dokonywać (zmiany)

sich tož. vollziehen

I . dokonywać <‑nuje; dov. obl. dokonać> [dokonɨvatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. dokonywać (urzeczywistniać):

dokonywać

vollbringen

dokonywać

verüben

dokonać agresji

einen Angriff verüben

dokonać czynności prawnej PRAVO

ein Rechtsgeschäft abschließen

dokonać ekspertyzy

etw begutachten

dokonać morderstwa

einen Mord begehen [o. verüben]

dokonać odkrycia

eine Entdeckung machen

dokonać odkrycia

etw entdecken

dokonać operacji

eine Operation durchführen

dokonać wynalazku

etw erfinden

dokonać przestępstwa

eine Straftat begehen

dokonać wielkiego dzieła

ein großes Werk vollbringen

dokonać wyboru

eine Wahl treffen

dokonać zamachu na kogoś

ein Attentat auf jdn verüben

dokonywać cudów

Wunder vollbringen

coś dokonuje reszty

etw macht etw tož. zunichte

coś dokonuje reszty

etw gibt etw daj. den Rest

2. dokonywać (dokańczać):

dokonać dzieła

ein Werk vollenden

dokonać żywota ur. jez.

sein Leben vollenden ur. jez.

II . dokonywać <‑nuje; dov. obl. dokonać> [dokonɨvatɕ] GLAG. povr. glag.

dokonywać (reformy)

herbeigeführt werden

dokonywać (zmiany)

sich tož. vollziehen