Prevodi za „ponaadto“ v slovarju poljsko » nemški

ponadto [ponatto] PRISL. ur. jez.

ponadto

überdies

ponadto

darüber hinaus

ponakładać <‑da> [ponakwadatɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. ponakładać (nałożyć dużo):

ponakładać

[viel von etw] legen

ponakładać ciasta na talerz

viel Kuchen auf den Teller legen

2. ponakładać (założyć dużo na siebie):

ponakładać

viel anziehen

ponakładali na siebie ciepłe ubrania

sie zogen viele warme Sachen an

3. ponakładać (obarczyć czymś):

ponakładać

[mit etw] belasten

ponakładać

auferlegen

szef ponakładał na niego dodatkowe obowiązki

der Chef m. spol belastete ihn mit zusätzlichen Pflichten

ponadawać [ponadavatɕ]

ponadawać dov. obl. od nadawać

glej tudi nadawać

I . nadawać <nadaje; dov. obl. nadać [lub po‑]> [nadavatɕ] GLAG. preh. glag.

1. nadawać (przydzielać, przyznawać):

nadawać komuś coś ziemię

jdm etw zuteilen [o. zuweisen]

nadawać komuś coś prawa, odznaczenie, tytuł

verleihen

nadawać komuś coś imię

geben

2. nadawać (zmieniać wygląd, kształtować):

nadawać czemuś kształt/wartość/znaczenie

etw daj. Gestalt/Wert/Bedeutung geben

3. nadawać (przekazywać za pomocą fal radiowych):

nadawać audycję, program, sygnał

senden

nadawać audycję, program, sygnał

ausstrahlen

4. nadawać (wysyłać):

nadawać list, paczkę

aufgeben

II . nadawać <nadaje; dov. obl. nadać [lub po‑]> [nadavatɕ] GLAG. nepreh. glag. samo v nedov. obl. pog.

1. nadawać (mówić dużo):

nadawać

unablässig reden

nadawać

reden wie ein Wasserfall m. spol pog.

2. nadawać (obgadywać):

nadawać na kogoś

über jdn tratschen slabš. pog.

nadawać na kogoś

jdm nachreden

III . nadawać <nadaje; dov. obl. nadać [lub po‑]> [nadavatɕ] GLAG. povr. glag.

nadawać się do czegoś

sich tož. zu etw eignen

nadawać się do czegoś

zu etw gut geeignet sein

do niczego się nie nadawać

zu [o. für] nichts taugen

ponaglająco [ponaglajontso] PRISL. ur. jez.

ponaglająco

drängend

ponaglająco

mahnend

ponaglać <‑la; pret. ‑aj; dov. obl. ponaglić> [ponaglatɕ] GLAG. preh. glag.

ponaglać kogoś do czegoś

jdn zu etw mahnen

ponaglać kogoś, żeby coś zrobił

jdn drängen, etw zu tun

ponaglić [ponaglitɕ]

ponaglić dov. obl. od ponaglać

glej tudi ponaglać

ponaglać <‑la; pret. ‑aj; dov. obl. ponaglić> [ponaglatɕ] GLAG. preh. glag.

ponaglać kogoś do czegoś

jdn zu etw mahnen

ponaglać kogoś, żeby coś zrobił

jdn drängen, etw zu tun

I . ponawiać <‑ia; dov. obl. ponowić> [ponavjatɕ] GLAG. preh. glag.

ponawiać prośby, próby:

ponawiać

wiederholen

ponawiać

erneuern

II . ponawiać <‑ia; dov. obl. ponowić> [ponavjatɕ] GLAG. povr. glag. (ból)

ponawiać

sich tož. wieder einstellen

ponadczasowo [ponattʃasovo] PRISL. ur. jez.

ponadczasowo

zeitlos

ponadplanowo [ponatplanovo] PRISL. ADMIN. JEZ.

ponadplanowo

überplanmäßig